Στα χρόνια των νεκρών Δημιουργός: kin, Γιωργος ...κι όταν θα φτάσεις εκεί που είναι δυνατόν να συμφωνεί η διαφωνία, ή ακόμη και να διαφωνεί η συμφωνία, τότε θα δείς την πινακίδα που θα λέει, "Καλώς ήρθατε στον κόσμο των νεκρών"... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σε κάποια γειτονιά, μιά φιγούρα κοντοστάθηκε εμπρός στην παλιά πέτρινη μονοκατοικία.
Ανέβηκε αργά τα δυό σκαλοπάτια, άπλωσε το χέρι και χτύπησε το σήμαντρο δυό φορές...
"Ποιός είναι;"
"Ξέρεται, είμαι η Αγάπη και..."
"Δώσαμε δώσαμε..." ακούστηκε η βιαστική φωνή μέσα από την πόρτα.
Κάπου πιο έξω απο την πόλη, σ'ένα εξοχικό, η ίδια φιγούρα, στέκεται μπροστά στην καγκελόπορτα ενός εξοχικού, πιέζοντας το κουδούνι της θυροτηλεόρασης...
"Ποιός είναι;"
"Ξέρεται, είμαι η Αγάπη και θα ήθελα να..."
"Δώσαμε δώσαμε..." την διακόπτει μια φωνή μέσα από την θυροτηλεόραση.
Στην πόλη, στον όροφο κάποιας πολυκατοικίας, η ίδια γνώριμη πιά φιγούρα, απλώνει το χέρι και πιέζει το κιτρινισμένο κουδούνι...
"Ποιός είναι;"
"Ξέρεται, είμαι η Αγάπη και θα ήθελα να σας πώ..."
"Δώσαμε δώσαμε" της αποκρίθηκε η φωνή πίσω από την πόρτα.
"Μα ξέρεται, εγώ δεν ήρθα για να πάρω, να δώσω θέλω..."
Τότε, ένα κεφάλι νεκρού, εμφανίζεται στην χαραμάδα της πόρτας κι αρχίζει να την παρατηρεί γεμάτο απορία...
Τέλος, με μια φωνή επιθετική, προιόν του φόβου που γεννά το άγνωστο, της αποκρίνεται...
"Από ποιό τρελάδικο το'χεις σκάσει εσύ μωρή; Άντε πάρε δρόμο από'δω μη φωνάξω να σε πάνε στο Δαφνί"
Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2007 | |