Ο Γουίλι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο Γουίλι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο Γουίλι</b><p>Δημιουργός: Alfie, <i>Αλφέρδος Ιωάννης</i><p><i> Απόσπασμα από τη συλλογή διηγημάτων "Η κόρη του Εωσφόρου"</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Απόσπασμα από τη συλλογή διηγημάτων "Η κόρη του Εωσφόρου" Αλφέρδος-Ιωάννης 1999<br />
<br />
Ο Γουίλι<br />
<br />
        Η σέξι Μακεδόνισσα φαινόταν πολύ γοητευμένη από τον Σκωτσέζο  barman του μικρού ξενοδοχείου. Τα μακριά ξανθα μαλλιά και τα καταγάλανά του μάτια, της είχαν τραβήξει τη προσοχή, τόσο που δεν έριχνε ούτε ματιά στον φαλακρό αξιωματικό που τύγχανε να είναι ο σύζυγός της. Ο Ουίλ δεν έχασε ευκαιρία να δώσει ρεσιτάλ. Με τα πλούσια σε νόημα και πονηράδα σπαστά ελλήνικά του, κέντριζε το ενδιαφέρον της επιτήδιας καλλονής, ενώ συνέχιζα να φέρνω τις κανάτες με τα σφηνάκια τη μία πίσω από την άλλη. Ο Γουίλ και η καυτή σκυλίτσα έπιναν από τη κανάτα με τα καθαρά ποτά, ενώ ο μπουλάκος που το έπαιζε αθλητής και έκανε τον δύσκολο στο πιοτό, έπινε με το ζόρι το περίφημο σφηνάκι "το μάρμαρο" . Όλα φαινόταν ότι τα πλήρωνε ο ανοιχτοχέρης Σκώτος, και αυτή η αντίφαση κέντριζε το ενδιαφέρον του αταίριαστου ζευγαριού.<br />
       Ξάφνικά και μετά το έκτο μόλις σφηνάκι ο Μακεδόνας φίλος μας, σαστισμένος αφήνεται στις σκέψεις του. Γέρνει χα[B]λ[/B]αρά το κεφάλι του στη μαρμάρινη πλάκα του μπαρ. Έμοιαζε να κοιμάται με ανοιχτά μάτια "στο μάρμαρο"... Τότε ο Γουίλ και το μωρό κατευθύνθηκαν προς την έξοδο. Εκεί ένα μαύρο παιχνιδιάρικο κουτάβι έκανε εντύπωση στον φιλόζωο αλλοδαπό και με μια αστραπιαία κίνηση το βούτηξε. Την τελευταία σκηνή φάνηκε να την αντιλαμβάνεται ο σύζυγος, αλλά μη μπορώντας να αντιδράσει αφέθηκε στο αναπαυτικά παγωμένο και λερωμένο από ποτά και στάχτες μάρμαρο.<br />
      Κάθησα περιμένοντας με τον νυχτερινό  στη ρεσεψιόν. Ο Γουίλ, το μωρό αλλά και το χαριτομένο σκυλάκι κατευθύνθηκαν στα δωμάτια Προσωπικού. Ο νεαρός μεθυσμένος, φαλακρός αξιωματικός έχοντας χάσει τον όποιο σεβασμό θα μπορούσε να προκαλέι ο βαθμός του, έκανε την εμφάνισή του στη  ρεσεψιόν, αφού είχε επισκεφτεί για τουλάχιστο είκοσι λεπτά τις υπόγειες κοινόχρηστες τουαλέτες. Τα εμετικά του επιφωνήματα αντηχούσαν ακόμη στα αυτιά μου. Κοντοστάθηκε καθώς μας είδε να ψιλογελάμε. Ήθελε να μας ρωτήσει αν είδαμε τη γυναίκα του ...<br />
- Συγνώμη.. Χικ.. Μήπως είδατε τη γυν.. Χικ ένα μαύρο κουταβάκι; θέλω να πω..χικ.. μου το έκλεψε αυτός ο βρωμιάρης ο Σκωτσέζος που έχετε μαζέψει  εδω...χικ<br />
-Τί είναι αυτά που λέτε κύριε! Το κουτάβι είναι δικό μου! Είστε πολύ μεθυσμένος και σας παρακαλώ περάστε έξω γιατί θα καλέσω την ασφάλεια του ξενοδοχείου ΤΩΡΑ! του απάντησα με όση σοβαρότητα μου είχε απομείνει.<br />
    Ο σκληροτράχηλος Έλληνας αξιωματικός κινήθηκε προς το κέντρο του τουριστικού θερέτρου. Λίγο αργότερα η όμορφη Σαλλονικιά με ύφος δέκα εκατομμυρίων καρδιαναλίων βγήκε από τη κάμαρα του Γουίλ και ακολούθησε τον ανήμπορο σύζυγό της. <br />
                Από τότε δεν ξαναείδαμε το ζευγάρι στην όμορφη Κω...<br />
           <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2007</td><td valign=top></td></table><br />