Το Χαμόγελο

Δημιουργός: Spinoza

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις νύχτες παγίδεψα σε ποτήρια με χρωματιστά υγρά
Για να σκουριάσω την μοναξιά και τα βλέμματα
Που γδύνουν φοβισμένες ψυχές σαν των εντόμων,
όταν καψαλίζουν τα φτερά τους σε φλογίτσες ελπίδας

Καρδιές επιπλέουσες σε θέλω και δεν θέλω
Μικρά ξερά νησάκια παραισθήσεων
Σαν τις νύχτες που περνώ μόνος μου στις μπούκλες των ονείρων σου
Σαν όταν νηστεύω την σιωπή σου χρόνια ολόκληρα
Και στις κραυγές σου απαντώ με την ηχώ μου
Και μεγαλώνω αλλάζοντας μορφές σαν το δέρμα του το φίδι
Κόκκινος σαν ώριμος ήλιος
Σαν ανοιξιάτικο απόγευμα
Τότε που τα γιασεμιά μυρίζουν άπειρο
Και η επιφάνεια της θάλασσας επικλινής προς τον ήλιο
Και οι γλάροι απλωμένη μπουγάδα στον ορίζοντα
Όλα τ’ άλλα ακίνητα
Σαν στρατιώτες σε «παρουσιάστε»
Τότε
Ξεγελιέται ένα χαμόγελο και δραπετεύει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2007