Ουρανία Ε

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Ουρανία και αστρονομία... μόλις που ξεκινήσαμε... Το σύμπαν μας περιμένει να το εξερευνήσουμε... Δεθείτε... ξεκινάμε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Η Ουρανία, μούσα της Αστρονομίας φορά ένα φόρεμα σκούρο μπλε κι ένα αστεροειδή στεφάνι στα μαλλιά.
Κρατά στο αριστερό χέρι μια παγκόσμια σφαίρα και στο δεξί ένα διαβήτη ή ένα ραβδί.
Προσδιορίζει τη θέση των άστρων.[/I]
[B]

ΣΤΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ[/B]


[B]Της ψυχής οι ψίθυροι
σε σένα οδηγήσανε
στα πιο ψηλά παράθυρα
μούσα μου σε φιλήσανε.

Σε πάπυρο η διδαχή
στων άστρων τα θρανία
απ' τη Χρυσή την εποχή
σε λέγαν' Ουρανία.

Κρυφά πάντα σ' αντάμωναν
από τ' αρχαία χρόνια
του γαλαξία βασίλισσα
σε μια θέση αιώνια.

Στην κυκλική την τροχιά
στων αστεριών τους χάρτες
χάραζες με μια ματιά
παντοτινές αγάπες.

Ελευθερώθηκε η ευχή
μακριά απ' της γης το σώμα
σ' ουράνιο δρόμο έχει μπει
και ταξιδεύει ακόμα. [/B]


[I]Μόνο για όσους δεν τα έχουν διαβάσει...
παραθέτω και τα άλλα δυο ποιήματα που
είναι γραμμένα για αυτήν:[/I]


[B]ΧΙΛΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ[/B]

Λύπες γελάσαν' τη ζωή
για να της κλέψουν τη σιωπή
μα η μαγεία τ’ ουρανού
πέπλο ύφανε του νου.

Στου σύμπαντος την άκρη
πάντα γλιστρά το δάκρυ
και στην κρυμμένη διδαχή
ο ποιητής θυμάται.

Στου έπους την ανάμνηση
μονάχος βγάζει τη φραγή
στο βήμα που τον χώριζε
η μούσα του κοιμάται.

Κι αν ξάπλωσε στη κρύα γη
πάνω στα δυο του χέρια
ήταν για να διαβεί ξανά
από μια πύλη αιθέρια.

Με ένα άσπιλο φιλί
η Ουρανία τον καλεί
μέσα στου γαλαξία το φως
το μύθο να ξυπνήσει.

Χίλιοι στίχοι, χίλια αστέρια
άνοιξαν κλεισμένη βρύση
είναι η μνήμη μας αρχαία
σ’ όσα έχουμε αφήσει.


[B]ΟΥΡΑΝΙΑ [/B]


Κρυβόσουνα φεγγάρι μου γιατί 'σουνα στη χάση
και ποιον αναρωτιόσουνα θα φέρει η Ουρανία
απόψε και στο πλάι της μαζί της να διαβάσει
κι από τη μούσα των Τεμπών να μάθει αστρονομία…

Μα ήρθε σε μένα στα κρυφά κι ανήσυχα νυχτέρια
πατώντας ελαφρά στη γη και στων ποδιών τις μύτες
κι ήσυχα με προσκάλεσε να γράψω για τ’ αστέρια
για γαλαξίες φωτεινούς και μακρινούς κομήτες.

Μου ’πε το χάρτη τ’ ουρανού όποιος τον αγαπήσει
τα σκούρα όνειρα του νου κάτω στη γη ν’ αφήσει
να ’ρθει επάνω σαν παιδί που ψάχνει ένα παιχνίδι
και μόνο αποκοιμήθηκε σ’ ένα σκληρό σανίδι.

Κι έστρωσα πάνω στο χαλί των αστεριών το χάρτη
και μπήκα μες τον ουρανό μαζί με την Αστάρτη
στου στίχου την κατάληξη έκρυψα μια ευχή
στου ονείρου την κατάνυξη με βρήκε η χαραυγή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2007