Το πονεμένο φεγγάρι

Δημιουργός: elenitheof, Ελένη

Αφιερωμένο στον Κώστα, τον πρώτο μου έρωτα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πονεμένο μου φεγγάρι
με την ατέλειωτη αγάπη
με τα πράσινα μάτια
τα πανώρια
που με αναστάτωναν τα βράδια
σαν τα κοιτούσα
έμενα άφωνη να τα κοιτώ
με θαυμασμό.

Συγνώμη που πλήγωσα
την καλή σου την καρδιά
κι ας μου 'πες μια βραδιά:
"Θα σ' αγαπώ."

Θυμάμαι τ' άρωμά σου όταν βγαίναμε.
Πόσο μου άρεσε όταν πηγαίναμε
βόλτες το βράδυ
με το φεγγάρι
να μας φωτίζει
την αγάπη.

Μόνη κοίταζα τ' αστέρια
σκεφτόμουν εσένα
κι όταν έπεφτε ένα αστέρι
έκανα μια ευχή
να 'μαστε μαζί.

Θυμάμαι το δάκρυ σου
τη φωνή σου, τα τραγούδια,
τα λουλούδια
που μου χάριζες
με την αγάπη σου.

Μα πώς βρήκα τη δύναμη
και σ' άφησα μόνο να πονάς
να μ' αγαπάς
κι έφυγα
αφού πρώτα σου έδωσα
τόσα ποίηματα που έγραψα
για σένα με αγάπη;

Πονεμένο μου φεγγάρι
δυστυχώς τώρα
μετά από τόσα χρόνια
βλέπω πως κανείς
δεν μ' αγάπησε τόσο πολύ
μόνο εσύ.

19/8/06

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2007