Μια ματιά στην άνοιξη

Δημιουργός: Νεφελοβάτης

Μια εικόνα, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ( Τον εσωτερικό τουλάχιστον.. )

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να γράψω λέει ήθελα
Για χρόνια περασμένα,
Για αγάπη και για λευτεριά
Που ναι λησμονημένα

Για τόπους απ’ τους μυστικούς,
Με όνειρα γεμάτους
Που μένουνε οι εραστές
Και ζουν τον έρωτά τους

Για όνειρα ολοζώντανα
Που έφυγαν και πάνε
Και πίσω δε γυρίζουνε
Αλλά μας προσπερνάνε

Μα εκεί που πήγαινα να γράψω για όλα αυτά κοίταξα έξω απ’ το παράθυρο. Την ομορφιά και τη γαλήνη, που βλέπει κανείς και στο πιο μικρό και ταπεινό δεντράκι στο χρώμα του αγριολούλουδου. Το μεγαλείο που έχουν δύο αδέσποτα, που κάθονται παρέα και παίζουν. Τη λευτεριά που έχει και το πιο μικρό σπουργίτι. Τη χαρά του που ζει το σήμερα, έτσι απλά.

Και φύγαν όλα, τα λόγια, οι σκέψεις, η μοναξιά, ο πόνος, τα πάντα. Πήγαν βλέπεις να ζήσουν και αυτά τη δική τους ζωή, έστω και για σήμερα μόνο. Ξέρω πως μπορεί ξανάρθουνε αύριο. Καλόδεχτα θα ναι, πώς να τους αρνηθώ τη φιλοξενία στο σπίτι που μεγάλωσαν. Μα να, θα χαιρόμουνα να μάθαιναν να ζουν μόνα τους, χωρίς εμένα.

Και έτσι τώρα, έχω μείνει μόνος και γω μα με παρέα. Που μου τη χάρισε μια ματιά στην άνοιξη. Και είναι μαζί μου. Θα ήθελα να την κρατήσω για πάντα, μα δεν της πρέπουν οι φυλακές. Ελεύθερη θα ναι πάντα να ταξιδεύει. Και όσο της αρέσει η συντροφιά μου ας μείνει, ειδάλλως ας την ακολουθήσω αν μπορώ στα δικά της μονοπάτια και όπου με πάει.

Αύριο είναι μια άλλη μέρα, μα σήμερα έχω την πιο γλυκιά συντροφιά για να περιδιαβαίνω τις στράτες του μυαλού. Και απλά τη χαίρομαι.

Παρέα με τη γαλήνη μου λοιπόν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2007