τι με τρομάζει;

Δημιουργός: χρήστος

καλό βράδυ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε με τρομάζουν οι άνθρωποι,
καλά γνωρίζω πως ότι έχει σάρκα εξαγοράζεται
μα πως να αντιπαλέψω με δυνάμεις
πολύ από μένα ανώτερες,
με νεφελώματα, που έχουν για σώμα τους
αιθέρα κι άνεμο άπιαστο
όπως η εγκατάλειψη ή ο θάνατος;

Δε με τρομάζει το μέλλον
ποτέ μου δε φοβήθηκα ότι δεν μπόραα ν’ αποφύγω.
Μα πώς να ανεχτώ του Μάιους που με γέρασαν
Και πως, το που διαβήκανε αθόρυβα πολύ
πολύ ανεπαίσθητα
τόσο, που ακόμη τώρα ξυπνώ καμιά φορά
με την ψευδαίσθηση, πως είμαι τάχα έφηβος.

Δε με τρομάζει το καθρέφτισμα
του χρόνου που περνά στο πρόσωπό μου
Έτσι κι αλλιώς εξοικειώθηκα με τις ανταμοιβές του ...
Το εντός μου τρέμω πιο πολύ
που μοιάζει στέρφα γη, απότιστη, ανίκανη ν’ ανθίσει
Μα που όμως παραμέσα εγκυμονεί λευκά ,
τι κι αν ασάλευτα, αγάλματα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2007