Ένας άλλος Δον Κιχώτης

Δημιουργός: mantinada, Μαρία Κ.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε ένα Δον... τον δικό μου!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Παιδιά ήμασταν θυμάσαι...;
Όταν σε παραμυθένιες χώρες χανόμασταν...
Παρέα με νεράιδες και ξωτικά...
Βασιλοπούλες και πρίγκηπες με λευκά άτια...
Δράκους και μάγους με πύρινες ανάσες...

Ο χρόνος πέρασε...
Μεγάλωσες...
Μεγάλωσα...
Τα παραμύθια θυμίζουν εφιάλτες πια...
Ποτέ κανείς δε ζει καλά...
Ούτε κι εμείς καλύτερα...

Είπα [I]"η Σταχτοπούτα είμαι..."[/I]
Κι είπες...
[I]"Κιχώτης τ' όνομά μου...
...Χρόνια ατέλειωτα γυρίζω καβάλα στ' άλογό μου,
γυρεύοντας τη Δουλτσινέα μου...
Τη μόνη αγάπη της ζωής μου...
Δε θυμάμαι τη μορφή της...
Ούτε τον ήχο της φωνής της...
Είναι στιγμές που αισθάνομαι πως ίσως και να μη τη γνώρισα ποτέ...
Μα δε θα πάψω ποτέ να την αναζητώ...

Ο χρόνος πέρασε από πάνω μου...
Γέρικο το κορμί κουράστηκε να πολεμάει...
Δεν είμαι τρελός σου λέω...
Γνωρίζω πως ανεμόμυλους εχθρούς μου κάνω...
Μα ένα σκοπό μονάχα έχω για να ζω...
Εκείνη...
Μια ελπίδα, μια ανάγκη, μια προσδοκία...
Εκείνη...

Κι ας πέσω θανάσιμα τραυματισμένος κάποτε...
Κι ας με χλευάσουν οι θνητοί...
Δύναμη ξανά θα βρίσκω, ξανά θα πολεμώ...
Σύντομα στην αγκαλιά μου θα την κλείσω...
Όσες ζωές κι αν χρειαστεί σε κείνη να χαρίσω...
Αχ, Εκείνη..."[/I]
Οι στάχτες ικανές δεν είναι να σβήσουν τη λάμψη που στα μάτια σου κρύβεται...
Οι κακουχίες αρματωσιά γερή είναι για σένα...
Ποτέ μην πάψεις να ονειρεύεσαι...
Ποτέ μην πάψεις να ελπίζεις...
Νεφελοβάτη κι αν σε πούν...
Ακόμα κι αν τρελό σ' αποκαλέσουν...
Τιμή για σένα θα 'ναι...
Τιμή και για μένα που στο δρόμο μου βρέθηκες...

................

Και ζήσαν αυτοί καλά...
Κι εμείς...
Ακόμα προσπαθούμε...
Να ζήσουμε καλύτερα...[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2007