Τα κιλίμια της οξώπορτας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Τα κιλίμια της οξώπορτας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Τα κιλίμια της οξώπορτας</b><p>Δημιουργός: Γιώργος_Κ, <i>Γιώργος Σ. Κόκκινος</i><p><i> ax...καιρό είχα να περάσω από εδώ, να αφήσω τις ........σκέψεις μου! :)</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=left][B]ΤΑ ΚΙΛΙΜΙΑ ΤΗΣ ΟΞΩΠΟΡΤΑΣ<br />
<br />
<br />
Σαν με κοιτάς<br />
όταν ψωνίζουμε παρέα <br />
είναι στο ράφι και μας γνέφει ο χαλβάς<br />
<br />
το καροτσάκι αυτό γεννήθηκε για μας<br />
<br />
έλα να φύγουμε παρέα<br />
κι άσε τα ψώνια γι’ άλλη μέρα<br />
στου Φαγόπουλου ειν’ όλος ο ντουνιάς...<br />
<br />
κι όπως πέρναγα που λέτε με το καροτσάκι και τα ψώνια, μπροστά από το ράφι των καφέδων στο σουπερμάρκετ, τσουπ! να’ σου ένα μουνάκι, να με κόβει με το λάγνο βλέμμα της, απ’ την κορφή ίσα με τα νύχια!<br />
<br />
Ντυμένη στα μαύρα, γύρω στα εικοσιπέντε, άντε να’ τανε κοντά στα τριάντα, μ’ ένα καροτσάκι ή καλαθάκι στα χέρια δε θυμάμαι ακριβώς τώρα, μ’ ένα υπέροχο ζευγαράκι μαύρες μπαλαρινούλες για φίλημα, γυαλιστερές-γυαλιστερές, να σουλατσάρει μέσα στο κατάστημα, δίπλα μου, γύρω μου, εντός μου...<br />
<br />
Με κάρφωσε με τα μάτια της, μόλις με πρωτοαντίκρυσε! Μα τι γκόμενος που είμαι ρε παιδιά και δε το ήξερα ...εκεί που καμιά γυναίκα δε γύριζε να με κοιτάξει στο παρελθόν, τώρα όπου περιφέρομαι συγκεντρώνω τα βλέμματα όλων των θηλυκών!<br />
<br />
Φταίω κι εγώ λίγο, δε μπορώ να πω, γιατί πρόσεξα τη σιλουέτα μου, διατηρώ σταθερό το βάρος μου, ξυρίζω τα μαλλιά μου ανά δύο μήνες να μην πιάσουν ψείρες,<br />
φοράω πάντα το ίδιο στενό, χαμηλοκάβαλο, ξεβαμμένο τζινάκι που φόραγα πάντοτε με τη μαύρη ζωστήρα, το ίδιο αθλητικό παπουτσάκι με τις τρεις ρίγες, το ίδιο χακί μακρυμάνικο μπλουζάκι που θυμίζει κάτι από Σβαρτζενέγκερ στο στρατό, είμαι και στρατόκαυλος συν τοις άλλοις, πως να το κάνουμε; εντελώς στρατιωτική μπλούζα, κολλημένη πάνω στο αρρενωπό, τριχωτό μου στήθος, να φαίνεται έτσι όλο το θεσπέσιο κορμί μου, χωρίς να χρειάζεται να βγάζω τα ρούχα ποτέ ....<br />
<br />
κι όπως έστριψα το κεφάλι, με το χέρι μου να πάρω τον καφέ από το ράφι, τσακ!<br />
γύρισε πάλι να με κοιτάξει με τις ματάρες της... την έκοψα όμως από μακριά, ήθελε παιχνιδάκια αλλά ντρεπότανε το μανάρι μου! Δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι στο μέρος της και αμέσως χαμήλωσε το βλέμμα, που προσηλώθηκε στις τσικουλάτες!<br />
<br />
Ε, όχι ρε παλουκάρια, να χάσουμε τη γκόμενα για τις τσικουλάτες...<br />
κι όμως το κοριτσάκι ντρεπότανε πολύ, αλλά την είχα καυλώσει, την τρέλανα<br />
κι όπως πήρα το καροτσάκι να πάω απέναντι στους ντοματοπολτούς, να ‘σου το μανάρι μου πάλι από δίπλα! Είχε σταματήσει στα κουζινικά και περιεργαζόταν <br />
τα κατσαρολάκια και τα τηγανάκια ....αχ! βράσιμο που θέλει το μουνάκι σου, <br />
κορμί μου ατελείωτο, γοργόνα μου, πριγκίπισσά μου, έρωτά μου αγιάτρευτε!<br />
<br />
Δεν της μίλησα, παλουκάρια μου, όχι, ποτέ, ούτε ζήτησα το τηλέφωνό της, ποτέ τέτοια πράγματα, εμείς είμεθα τύποι σοφιστικέ και λόγιοι <br />
....(μουνάτε γελάκια ε;;;;;;;)<br />
Εμείς δεν υποπέσαμε ποτέ στο αδίκημα της μουνοδουλίασης, συντρόφια, δεν υπήρξαμε μουνοφαγάδες, γαμίκουλες, καζανόβες, νταβατζίδες, ερωτολάγνοι και καυλωμένοι για την πρώτη τυχούσα του σουπερμάρκετ!<br />
<br />
Πάντα προσπαθούσαμε να αγαπήσουμε, να ερωτευτούμε τη γυναίκα, να τη γνωρίσουμε, να τη μάθουμε καλά, πριν της δώσουμε τον πούτσο στο χέρι, να τον φάει! Εμείς φροντίσαμε να αναπτύξουμε βαθύτατα φιλικές συναναστροφές, να κάνουμε φιλίες με γυναικείες παρέες, να αναπτύξουμε δυνατούς δεσμούς αγάπης και συντροφικότητας! Εμείς προσπαθήσαμε να βρούμε το καταλληλότερο ταίρι που μας αναλογεί,<br />
μέσα από την πνευματική ταύτιση και σύγκλιση των επιθυμιών μας!<br />
....και τελικά, ακόμα τραβάμε τη μαλακία με το δεξί μας το χέρι, κάθε βράδυ...!!!!<br />
<br />
Εμείς συντρόφια αγάμητα, ανέραστα, απήδηκτα στη μάχη την ερωτική, σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, χωρίς να ψάχνουμε απεγνωσμένα για μια τρύπα να χώσουμε το πουλάκι μας, όπως κάτι άλλοι που μόλις δούνε μουνί στο σουπερμάρκετ, τρέχουν να πάρουν αυτόγραφο με τη γνωστή αφιέρωση “στις 8 έξω απ’ το flocafe ...να είσαι εκεί, τηλέφωνο 6969696969” ΦΑΤΑ ΟΛΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ !!!!!!!!<br />
<br />
Εμείς λεβενταραίοι πουτσαράδες μου, δεν πέσαμε θύματα μιας γνωστής διαφήμισης που μας έλεγε “είναι κεφάτη, γύρισε απ’ του Φαγόπουλου” με τον πούτσο για σήμερα εξασφαλισμένο ....για αύριο παίζει και όχι!<br />
<br />
Κλάψαμε, πονέσαμε, αγαπήσαμε, λυπηθήκαμε από τα κρύα πιάτα με τις χυλόπιτες, αλλά δεν το βάλαμε κάτω ποτέ, ούτε και υποχωρήσαμε στο ελάχιστο, μη θέλοντας να προδώσουμε τις αρχές μας! Κι όταν το βλέμμα μας συναντιέται τόσο επίμονα με τον άγγελο των ονείρων μας, απλά το προσπερνάμε, σα να μην έτρεξε τίποτα στην τελική!<br />
<br />
Σαν με κοιτάς<br />
όταν ψωνίζουμε παρέα <br />
είναι στο ράφι και μας γνέφει ο παστουρμάς<br />
<br />
κι εμείς τι λέμε; στ’ αρχίδια μας κι εμάς<br />
<br />
θα γίνω τώρα εγώ μια σφαίρα<br />
και κάτσε ψώνιζε όλη μέρα<br />
στου Φαγόπουλου ειν’ όλος ο ντουνιάς...<br />
<br />
<br />
γιώργος_κ [/B][/align]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2007</td><td valign=top></td></table><br />