Η ουσια

Δημιουργός: maribaman, MG

μια ακρως φιλοσοφικη προσεγγιση του θεματος...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ενας σπορος επεσε στο χωμα,
του χαρισε ζωη η βροχη
κι ενα μικρο αδυναμο κλωναρι
ξεπροβαλλε διστακτικα...

Μα πεταξε αμεσως ο καιρος.
Το γηραιο λουλουδι μας
παρεδωσε τα οπλα,
ανημπορο οπως γεννηθηκε...

Ποτε ομως δεν παραπονεθηκε,
κανεις δε τ' ακουσε να κλαιει
λακισε στη δυναμη της φυσης
και την υπακουσε τυφλα.

Μια φυση υπουλη και μοχθηρη
το δωρο της καταρα
που εκανε τον ανθρωπο
νοημονα ειλωτα της.

Ποια ειν' η ουσια της ζωης,
το νοημα υπαρξης της ;
Αλυπητα μηπως να βασανιζει
αθωες ανθρωπινες ψυχες ;

Τι βουλονται επιτελους οι θεοί ;
Σαν να 'μαστε μικρα παιδια
μας δινουν και γευομαστε τη γλυκα
κι επειτα αναισθητα μας ακροτηριαζουν...

Ποτε μας δεν ειμασταν φυτα
τον θανατο ακριτα να δουμε
κι οσο απαντησεις λαχταρουμε
οξυνεται ο πονος του χαμου...

Ο φοβος ειναι εμφανης
και η αγνοια τον εντεινει
ποιος δε φοβαται αλλωστε
το βαθυ σκοτος της αβυσσου ;

Τρωτη η ανθρωπινη υποσταση 'ναι
κι η αναγκαιοτητα μηδαμινη
το συμπαν και χωρις εμας υπαρχει
αλοιμονο σ' αυτους που μενουν πισω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2007