σιωπή για απάντηση

Δημιουργός: χρήστος

καλό βράδυ, νιώθω πως γράφω όλο και πιο δυσνόητα, αν δεν καταλαβένετε σίγουρα δεν έχετε ευθύνη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ως πότε θα επιμένω να αναζητώ
-ελλείψει στόχου εφικτού-
ουσία μες στα ανούσια
κατεύθυνση, φορά μέσα στα αδιάφορα
και θα εξαϋλώνομαι φυλλομετρώντας
ξεφτισμένα ημερολόγια;
Κι ελλείψει ενόχων, ως πότε θα αισθάνομαι
ότι βαστώ στις πλάτες μου -μόνος μου εγώ-
ολάκερο το σύμπαν;

Ελλείψει αθανασίας, ως πότε θα αρκούμαι
σε όνειρα θνητά που πνίγονται στο φως το αυγινό
προτού να αναδυθούν , καλά -καλά
από τα βάθη των βυθών της συνειδήσεως
ενώ ο πόθος μου είναι διαρκώς το αιώνιο;

γιατί να αισθάνομαι ότι καλύπτω
μα δεν εξαφανίζω την εγκατάληψη;
Όπως ο αναρριχώμενος κισσός
που χρωματίζει απλά με λίγο πράσινο
ερείπια οικιών παρηκμασμένων,
ή κυπαρίσσινους κορμούς που ανηλεώς
τους προσπερνά κι εφέτος η άνοιξη
στερώντας τους από ίσκιο κι απο φύλλωμα...

σιωπώ. Πολλές φορές είναι η σιωπή
η πιο ηχηρή απάντηση σ' ότι δεν εξηγείται...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2007