Ανεμοσκορπήματα

Δημιουργός: miranta

Αφιερωμένο στον mxaros, γιατί τα ποιήματα του, μου έδωσαν ελπίδα πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ξέρουν να αγαπάνε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πούπουλο διάλεξα να είμαι
στον άνεμο.
Κι όχι δέντρο με βαθιές ρίζες,
ακούνητο, ατάραχο, αταλάντευτο.
Κάθε άνθρωπος και ένας άνεμος.
Κάθε άνεμος- ένα ταξίδι.
Εχω κάνει τον γύρο του κόσμου,
με μόνο μέσο τον άνεμο.
Οι βαλίτσες μου, μόνο οι ελπίδες,
-φυλαγμένες καλά για ν' αντέξουν
στον καιρό.
Το βαγόνι της ψυχής μου, ακάλυπτο.
Γέμισε νερά, τα δάκρυά μου.
Ενας ουρανός η καρδιά μου
που τα σύννεφά της μόνιμα.
Ψάχνω να βρω τον ήλιο,
να με ζεστάνει.
Το καλοκαίρι να έρθει στην ζωή μου
για να ανασάνω.
Να βγω στον δρόμο
και να μην φυσάει πια.
Να κινούμαι μόνο με τις ηλιαχτίδες.
Από πούπουλο να γίνω να γίνω πουλί και να πετάξω.
Σε μια μαγική πόλη,
που δεν θα έχει εποχές
και που ακόμη κι αν είμαι στην έρημο και διψώ,
να μην μπορώ να κλάψω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2004