Εμεινα μόνος

Δημιουργός: ΛΕΩΝ53, Ηλίας

Γεια σας φίλες και φίλοι. Ζεϊμπέκικο βαρύ. Πόσο χτυπιέται το μυαλό του ανθρώπου, όταν κάποιος του επιβάλλει την απουσία του. Το μπουζούκι μπαίνει, το ίδιο κι εσύ αργά αργά στην πίστα, ο καϋμός αρχίζει και πάμε......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΜΕΙΝΑ ΜΟΝΟΣ

Πήρα τις σκέψεις αγκαλιά
μιας κι απ’ το νου σου βγήκα
πίνω καϋμό γουλιά γουλιά
σε άδειους δρόμους μπήκα.

Είχες μια πέτρα για καρδιά
δυο κάρβουνα για μάτια
που άναψαν κάποια βραδυά
και μ’ έκαναν κομμάτια.

Πόσο φοβήθηκα απόψε το μαζί μου
αφού ήμουν πλάϊ σου γλυκειά μου μέχρι χτες
στα όνειρά μου κάθε βράδυ ήσουν ζωή μου
μα στα δικά σου εγώ δεν ήμουνα ποτές.

Θα πάω σε πόλεις μακρινές
με νύχτες σαστισμένες
να μην ακούω πια φωνές
και μουσικές σπασμένες.

Θα καρτεράω ανείποτα
το τέλος μου να ζήσω
τώρα δεν έχω τίποτα
να διώξω ή να κρατήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2007