Αλύγιστο κεφάλι

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Κάτι έχω πάθει με την αρμύρα τελευταία... στο νότο, το νοτιά και τα πελάγη. Του κορμιού, της ψυχής, του νου. Και στη ρίζα μου που δεν ξεπατώνεται με τίποτα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νοτισμένο πανί η ύπαρξή μου
απ' αρμυρά δάκρυα.
Κι ο νότος μου δείχνει τη γραμμή
του ονειροκεντημένου ορίζοντα.
Εκεί θέλω να μείνω.
Ν' ακουμπήσω την ψυχή μου.
Πάνω απ' τα σύννεφα που ρίχνουν
θολωμένες στάλες δακρύων
που ενώνονται με οργισμένες σκέψεις,
ματαιωμένα όνειρα,
μαυροντυμένα θέλω ζωής,
νεκρωμένα συναισθήματα,
παγωμένα κορμιά.
Και κυλάνε.
Κυλάνε στους κακοφωτισμένους
δρόμους του μυαλού μου,
στα λασπωμένα ρυάκια του έρωτα.
Κι εκεί εσύ.
Να βουτάς στη λάσπη.
Να μ' αγαπάς.
Με το βλέμμα στο βορρά.
Μα δε μπορώ.
Δε μπορώ να σου δείξω τη γραμμή του ορίζοντα.
Ούτε να σου τη φέρω.
Θες μόνος σου να τη δεις.
Το κεφάλι σου είναι αλύγιστο, πετρωμένο.
Τα μάτια αδύνατον να δουν...
Ούτε με την καρδιά να τον φτάσεις μπορείς.
Μ' άφησες να σ' αφήσω.
Κι ένιωσα άλλον ένα μικρό θάνατο
που μου έδωσε ζωή...
Τώρα μην κλαις.
Εσύ επέλεξες ένα αλύγιστο κεφάλι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2007