Επιτέλους Μάνη

Δημιουργός: KTiNoS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κει που η θάλασσα φιλάει τα βουνά
Κει που η πέτρα έχει καρδιά
Κει που δράκοι τρώνε τα παιδιά
και μοιρολόι σκοτεινό υφαίνει μια γιαγιά.
-------------------------------------------------------


Ο δρόμος ήταν μακρύς
Τα καινούργια μου λάστιχα μαύρα
και οι στροφές του Αρτεμισίου άψογες
Μόνο κάτι τετράποδα
μέσα σε τετράτροχα
χαλούσαν τις ιδανικές γραμμές
των στοφών μου.
Η μέρα κυλούσε αργά
τίποτε δε με πίεζε.

Ολοκαύτωμα
στην ταβέρνα του Τάκη
με ουζάκι
και ψωμάκι ζυμωτό
από φούρνο αληθινό

Τα ψάρια του Αιγαίου άφηναν τα λέπια τους
πάνω στο πεζούλι δίπλα στη θάλασσα.
Ένας καυτός ήλιος
παρατηρούσε το αργό ψήσιμο τους
στα καυτά κάρβουνα.
Αδίστακτα μαχαιροπήρουνα
λειτουργούσαν ακατάπαυστα
και ατσάλινοι μυς μασητήρες
ανεβοκατέβαζαν σιδερένια σαγόνια.
Μπουρψ !

Ο γυρισμός υγρός
Άνοιξε ο Θεός τη βρύση και με έκανε λούτσα.
Ε και ?
Είχα καλό εξοπλισμό και δε βράχηκα καθόλου.
Σα πλοίο η μπλε Yamaha έσκιζε τα νερά
της βροχής που λίμναζαν στην εθνική.
Η Αβιν στο ΣΕΑ Μεγάρων μου είχε στήσει
καρτέρι τοποθετώντας έναν κόκκινο ολισθηρό
τάπητα που σε συνδυασμό με τη μπόρα
στοιχειοθετούσε μια σατανική παγίδα
Γλίτωσα όμως και απ αυτό.
Έφτασα σπίτι και ηδονικά
ήπια μια σόδα !

Που είσαι ρε Αγνή να φας
λίγο ψαράκι ?
Μονολόγησα.

Ήταν ένα μοναχικό
ταξιδιωτικό Σάββατο
με ήλιο και βροχή
σαν τη ζωή μας δηλαδή !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2007