Χίμαιρα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Χίμαιρα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Χίμαιρα</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Λίγο η δουλεία, λίγο οι βόλτες, είμαι και γω λίγο εκτός ισορροπίας. Αυτή τουλάχιστον βρίσκεται, δεν είναι Χίμαιρα. Λέω τώρα…</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[B][I]Παραμύθι - Φαντασία.[/I][/B]<br />
<br />
Πριν αρκετά χρόνια, στο σχολείο (αρχαία ιστορία να πάρει, μια και μιλάμε για τον περασμένο αιώνα, καλά όχι και στις αρχές του, στα τέλη, μην τρελαίνομαι  κι όλα), όταν πρωτάρχισα να ασχολούμαι με την επιστημονική φαντασία, έπεσε στα χέρια μου ένα κόμικ. Δεν ήταν από καμιά μεγάλη εταιρεία, δεν την ειχα ξαναδει, μα μου έκανε εντύπωση και το πήρα..<br />
<br />
Η ιστορία πήγαινε ως εξής. Ήταν ένας τύπος μοναχικός, που τριγύριζε με το διαστημόπλοιό σε διάφορους πλανήτες. Όταν τύχαινε έκανε το καλό, μα δεν ήταν και αυτοσκοπός του. Κάτι έψαχνε και αναζητούσε που και ο ίδιος δεν ήξερε τι ήταν.. Μα η ανάγκη και η αναζήτηση τον ωθούσε προς τα μπρος. Μέχρι που κάποια στιγμή, βρήκε σε ένα ξεχασμένο πλανήτη μια μηχανή που κατέγραφε τα όνειρα σε φιλμ. Και τα πρόβαλε σε οθόνη μετά.<br />
<br />
Και βρήκε το εξής. Ήταν λέει στρατιώτης στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη Γαλλία το ’44. Αποκομμένος απ τη μονάδα του. Και βλέπει από μακριά ένα σπίτι. Πάει προς τα κει και τη βλέπει. Μέσα σε έναν πανέμορφο κήπο. Είναι ότι πιο όμορφο έχει δει ποτέ, και πάνω απ όλα καταλαβαίνει. Πως είναι εκείνη.. Αυτή που ονειρεύεται. Όνειρο μέσα στο όνειρο.. Και την πλησιάζει. Της λέει θα έρθω να σε βρω. Έχω κάποια πράγματα να κάνω, να βρω τη μονάδα μου, μα θα έρθω. Θα σε περιμένω του λέει..<br />
<br />
Μετά από μήνες, αφού τελείωσε ο πόλεμος, γυρνάει. Γκρεμισμένο το σπίτι, εκείνη πουθενά, ρωτάει παρακάτω μια γριούλα.. Μήπως ξέρεις που πήγε; Ή και πως τη λένε, καθώς όνομα δεν είχε ρωτήσει.. Έφυγε πριν καιρό του λέει. Ένα παράξενο όνομα είχε, σαν Ελληνικό φαινότανε. <br />
<br />
Χίμαιρα τη λέγανε..<br />
<br />
Και συνέχισε να την ψάχνει, πέρα από το χώρο και τον χρόνο. Όσες ζωές κι αν είχανε περάσει.<br />
<br />
Δεν ξέρω αν τη βρήκε, δεν κατάφερα να βρω τη συνέχεια ποτέ.. <br />
<br />
[B][I]Πραγματικότητα.[/I][/B]<br />
<br />
Πριν λίγους μήνες διάβαζα σε ένα περιοδικό κάποιο άρθρο για τα βιολογικά όπλα. Κάνουνε λέει οι μεγάλοι πειράματα στα οποία διασταυρώνουν μικρόβια. Το βακτηρίδιο της βουβωνικής πανώλης, με τον ιό του Έμπολα (κάνει αιμορραγικό πυρετό, εσωτερικές αιμορραγίες από όλα τα όργανα).<br />
<br />
Μεταδοτικότητα 99,9%, Θνησιμότητα 99.9%. Αυτά είναι που έχουν διαρρεύσει, για το τι ακόμα υπάρχει, δεν ξέρουν παρά ελάχιστοι..<br />
<br />
Και τα μικρόβια που προέρχονται από αυτές τις διασταυρώσεις, τα ονομάζουν,<br />
<br />
Χίμαιρες.. <br />
<br />
Και μετά μου λένε γιατί μ αρέσει να ζω στον κόσμο μου…<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2007</td><td valign=top></td></table><br />