Σ ευχαριστώ άγνωστε-ε-

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

η βροχή μου φέρνει μνήμες μολυβένιες..ΒΓΕΣ ΗΛΙΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ,ΜΗ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΣΑΙ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info




Hμουνα 52 χρονών,όταν είχε φύγει και ο τελευταίος προστατευομενός μου (μάνα,πατερας,πεθερά)για άλλους κόσμους και ένοιωθα τη μοναξιά να κατατρώγει την ψυχή μου.Τα μαθήματα της σκιτσογραφίας που παρέδιδα δωρεάν στην μνημη της καλής μου,δεν έφταναν να γεμίσουνε το κενό μέσα μου.
Μια μέρα πήγα στο πιο κοντινό ΚΑΠΗ και κάθησα να πιώ ένα καφεδάκι παρακολουθώντας τους θαμώνες να παίζουνε τάβλι βλαστημώντας.Αποτόλμησα να τους πιάσω κουβέντα και εισέπραξα ένα περιφρονητικό χαμόγελο..
"Μάριε δεν είναι ο κόσμος σου αυτός,δεν είναι για τελείωμα η ζωή σου με τα ζάρια και τα πούλια στα χέρια και τις βλαστήμιες στό στόμα".Βγήκα έξω και καθώς βράδυαζε κατευθύνθηκα με κατεβασμένο το κεφάλι στη Γλυφάδα.Καθισα σ ενα παγκάκι και άρχισα να κλαίω μονάχος κοιτάζωντας τα βρώμικα νερά μπροστά μου,που αναδευαν εικόνες θολές και μπερδεμένες,εικόνες μιζέριας και απαξίωσης κατω απο ένα μολυβένιο ουρανό.
Κάποια στιγμή πλησίασε ένα κότερο,..μου πέταξαν το σχοινί και έσπευσα να το περάσω στη δέστρα.
Βγηκανε έξω δυο μικρά παιδιά και τρέξανε προς το μέρος μου χαρούμενα,ξοπίσω τους οι γονείς μισοζαλισμένοι.Καθισαν στο παγκάκι το ένα αριστερά και τ άλλο δεξιά μου.Μετα πλησίασαν οι γονείς και ο πατέρας τους μου έδωσε..φιλοδώρημα,λέγοντας μου χτυπώντας με στον ώμο,"σ ευχαριστώ φίλε".Το επέστρεψα με δάκρυα στα μάτια.Ηταν το πρώτο φιλοδώρημα που μου έδινε η ζωή μετα απο τόσους θανάτους και συμφορές και το απαρνήθηκα.Ομως κράτησα βαθειά μες την ψυχή το "ευχαριστώ" που άκουσα.Την πιό ακριβή αμοιβή για μια ναυαγισμένη ψυχή που ακόμα βαριανάσαινε κάτω απο ένα μουντό ουρανό.
Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδυάς,αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ" σου,αν ήξερες..

ΜΖ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2007