Ο Ιερέας Και Ο Σαμαρείτης

Δημιουργός: sorrowman

Έτσι χαλαρά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δρόμος στενός,
στεγνός,
απένταρος και τόσο μόνος…
Σκοτεινός, ύποπτος και μυστικός,
αγέρωχος, κατσούφης,
ανήθικος και τόσο μόνος…
Οδηγεί έναν διαβάτη,
έναν μοναχό,
έναν ιερέα απρόσιτο,
ματωμένο, βεβηλωμένο και ξεχασμένο,
ντυμένο με το ράσο του σαπισμένου Μεσσία…
Φόβος στενός,
στεγνός,
ορμητικός και τόσο αληθινός…
Σκοτεινός, ύποπτος και μυστικός,
πεινασμένος, θυμωμένος,
σαρκαστικός και τόσο αληθινός…
Οδηγεί έναν διαβάτη,
έναν ιερέα τσακισμένο,
μετανιωμένο, ανίδεο και σκουριασμένο,
ευλογημένο με το αίμα του σαπισμένου Μεσσία…
Αυτή είναι η γη όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ;
Αυτά είναι τα βουνά όπου το χιόνι δεν λιώνει ποτέ;
Αυτός είναι ο ουρανός που μαδάει τα σύννεφά του;
Αυτή είναι η θάλασσα που πνίγει τα κύματα της;
Αυτό είναι το πηγάδι που δεν στερεύει ποτέ από ευχές;
Μα, ποιος είναι αυτός;
Ο ιερέας, ο μοναχός…
Ο διαβάτης με τα ρόδα…
Τα γυμνά ρόδα και τα αγκάθια στο σχήμα των χεριών…
Με την ανάσα αντίθετη στον άνεμο
να ξερνάει αλήθεια,
να μετατρέπει τους στίχους σε ριπές…
Ύαινες ζωγραφισμένες μέσα απ’ το δέρμα του,
η σκιά του ο ίδιος ο Θάνατος…
Ακολουθεί τα άστρα ή αυτά τον ακολουθούν;
Τα άστρα…
Κλαίνε; Γελάνε; Ματώνουν; Πονάνε;
Διαβάζουν τις ριπές ή κοιμούνται όταν κοιμάται;
Ακούνε τα δάκρυα όταν πέφτουν στο έδαφος ή απλά λιμάρουν τις άκρες τους για να μην γαντζωθούν στο σκοτάδι;
Ο ιερέας είναι μόνος…
Άντεξε την πορεία, κουράστηκε…
Αυτή είναι η γη όπου θάφτηκε ο Αθάνατος;
Αυτή είναι η γη όπου αναστήθηκε ο Σαμαρείτης;
Αυτή είναι η γη όπου ήρθε ο ιερέας…
Για να πεθάνει…
Ταπεινωμένε Θάνατε,
με το αίμα του πότισε τις ρίζες
του ουράνιου Τόξου
λίγο πριν ξεψυχήσει
ο Ιερέας, ο Μοναχός,
ο Διαβάτης…
Και ο Νεκρός Σαμαρείτης στην άκρη του γκρεμού γιατί τρέχει;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2007