Τρίτη 29 Μαΐου 1453

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Τρίτη 29 Μαΐου 1453</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Τρίτη 29 Μαΐου 1453</b><p>Δημιουργός: Φαληρέας, <i>Γεώργιος Φαληρέας</i><p><i> Στην αγαπημένη μου δασκάλα κ. Ευαγγελία, στην ακούραστη παιδαγωγό μας...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center]Τρίτη 29 Μαΐου 1453<br />
Τρίτη 29 Μαΐου 2007<br />
<br />
   Μια ημερομηνία θλιβερή, μια ημερομηνία ορόσημο,<br />
Που θα στιγματίσει και θα σηματοδοτήσει την ιστορία αλλά και την πορεία ολόκληρου του Ελληνικού γένους.<br />
Η «βασιλείς των πόλεων» και πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους, <br />
η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια βάρβαρου κατακτητή.<br />
Το κέντρο της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης καταλαμβάνεται από αλλόθρησκους<br />
 και ο Ελληνισμός θρηνεί το χαμένο μεγαλείο του.<br />
Ιδέες, οράματα, ιερά σύμβολα και μνημεία λεηλατούνται μα παρόλα αυτά στις καρδιές των Ελλήνων μένει για πάντα ζωντανά το όνειρο και άσβεστη η φλόγα της ελπίδας πως:<br />
 [B]«Πάλι, με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας είναι».[/B]<br />
<br />
Θυμάμαι παραμονές της επετείου της «Αλώσεως της Πόλης» το 1999, η δασκάλα μας (Πέμπτη δημοτικού τότε), μας είχε μάθει όλη την ιστορία για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, για τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β΄, για τους χιλιάδες πολεμιστές και τα εκατοντάδες πλοία που είχε φέρει ο Σουλτάνος προκειμένου να καταλάβει την Πόλη.<br />
Όλα αυτά θα τα παρουσιάζαμε την ημέρα εκείνη της επετείου -29  Μαΐου 1999- σε μια γιορτή που θα παραβρισκόταν όλο το σχολείο μας...<br />
Η γιορτή άρχισε...ο κάθε μαθητής έλεγε «Τρίτη, 29 Μαΐου του 1453» ο κάθε ένας με την σειρά του. Έτσι άνοιξε η αυλαία, ύστερα συνέχισε η δασκάλα μας, διάβασε το χρονικό, «Ο Σουλτάνος ξεκίνησε για να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη...μέρες ολόκληρες την πολιορκούσε ο Μωάμεθ...πολύ λίγοι ήταν μέσα στην Πόλη, να υπερασπιστούν την Πατρίδα...η μεγάλη επίθεση άρχισε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453, οι υπερασπιστές λίγοι, οι κατακτητές αμέτρητοι...οι Οθωμανοί βρήκαν μια μικρή πύλη στα τείχη, η οποία ονομαζόταν Κερκόπορτα και από εκεί μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη...Εάλω η Πόλις...», την πιάνουν τα κλάματα, δεν μπορεί να συνεχίσει, φωνάζει την Ελένη, θα συνεχίσει εκείνη. Άξια δασκάλα, πίστευε αυτά που δίδασκε και αγαπούσε αυτό που έκανε. Τελειώνει το χρονικό. Σιγά-σιγά ο καθένας με την σειρά του απαγγέλλει το ποίημά του. Ο Κώστας, η Δέσποινα, Ο Χρόνης, ο Γιώργος, η Μαρία, η Παναγιώτα, ο Στέφανος... «Η Αγιά Σοφιά», «Το Πάρσιμο της Πόλης», «Η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως», «Ο Θάνατος του Παλαιολόγου», «Το Δισκοπότηρο», «Ο Δικέφαλος», «Τα ψάρια» ήταν λίγα από τα τόσα ποιήματα που απαγγέλθηκαν την ώρα εκείνη. Η επέτειο αυτή έκλεισε με τραγούδια... «Ήταν μια φορά και έναν καιρό μες στην Εκκλησιά....». Η Αυλαία πέφτει, η γιορτή τελείωσε. <br />
[B]«Πάλι, με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας είναι».[/B][/align]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2007</td><td valign=top></td></table><br />