Άπνοια

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

χωρίς στίξη, χωρίς ανάσα... ας το ξορκίσουμε κι αυτό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ο πιο ύπουλος εφιάλτης
φωλιάζει στον πιο βαθύ ύπνο
στον πιο στιγμιαίο θάνατο
μωρό που γελά και παίζει
στη γύμνια του αθώο
και στη δροσιά του φωτεινό
ηλιόλουστη μέρα του γελάει
θάλασσα του χαϊδεύει τα μαλλιά
άκρη το παίρνει
αλαφιασμένη παρατηρώ
μια το παιδί
και μια το πέλαγος
που γύρω του τυλίγεται
και το πλανεύει
αδυνατώ να φτάσω
δεν μπορώ
καρφωμένη στη γη
με φωνή άηχου πανικού
ασφυξία
ξανθά σγουρά μαλλιά ιριδίζουν
φως στο μαρτύριό μου
αδερφέ μου την εικόνα σου
στα μάτια μου
το παιδί που πεθαίνει
μέσα μου
άπνοια
σκοτεινιάζω
παράλυση κι έκκληση
στις δυνάμεις του νου
ωστικό κύμα γεμίζει
τα πνευμόνια μου
με δύναμη εκπνέει
τη φρίκη ετούτη
μια αγωνία τελειώνει
καθώς αρπάζω
όχι όχι
αρπάζομαι απ’ το βρέφος
σφιγμένο πάνω μου ανασαίνει
ανασαίνει
ανασαίνω κι εγώ
το τέλος του εφιάλτη σε μια
βαθιά εισπνοή
ανακουφίζει την ολιγωρία μου
ξημέρωσε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2007