Αξημέρωτα

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Πάλι γυρίσαμε, πίσω γυρίσαμε σ’ εκείνο το μαγκούφη δισταγμό, που μας περίμενε καρδιά μου… Δημήτρη (name-dsp), να το, το έμμετρο που σου είχα υποσχεθεί... έναρξη θέρους στιχόπολη, οι νύχτες συρρικνώνονται

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλυκοχαράζει κι οι σκέψεις τριγυρνούν
σ’ ένα φιλάσθενο δωμάτιο
Σα νυχτερίδες μπλέκονται στα μαλλιά
ψάχνοντας στο μυαλό μου απάγκιο

Λύνουν και δένουν, ανάσες κι όνειρα,
ήχους και πλάνα ηλεκτροφόρα
με κομματιάζουν, μ’ ανασυνθέτουνε
με κυνηγούν σαν σαρκοβόρα

Στο πίσω μέρος κάθε μου λογισμού
βρίσκω τις φάλτσες μου συνήθειες
με ρίσκο πάντα να προσαρμόζομαι
σ’ άλλες εφήμερες αλήθειες

Μ’ αμηχανία με βλέπει κι ο ουρανός
να συμπυκνώνομαι σε στάλα
κι από τα μάτια νύχτας παραίσθησης
να στάζω σαν χοντρή ψιχάλα

Στης αϋπνίας μου τη βραδύτητα
ρίχνω για χάπι τη σελήνη
που ‘ναι γεμάτη, που ‘ναι κατάλευκη
παροδική σαν τη γαλήνη

Κι όταν οι πρώτες του πρωινού φωνές
σκίσουν στα δυό τη σιγαλιά μου
κρύβομαι στου Μορφέα την αγκαλιά
Η νύχτα πάλι θα ‘ν’ δικιά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2007