η μοιρα μου-ε-

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

ο επιμένων νικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τούτο το ποίημα μοίρα μου
το έγραψα θλιμένος
μετά το τέλος πουδωσα
και νοιώθω σαν χαμένος

ο έρωτας για κείνηνε
σαν του κεριού τη φλόγα
έσβυσε μ ένα φύσημα
και δεν υπάρχει τωρα

πάλι καλά βρε μοίρα μου
που μ άπλωσες το χέρι
και μούπες ν αναλογισθώ
το μέλλον τι θα φέρει

τα μάτια τότε σφάλισα
το ριζικό μου είδα,
να ζητιανεύω θαλπωρή
χωρίς καμιά ελπίδα

ευθύς το αποφάσισα
και έκοψα το λώρο
που σαν θηλειά με έπνιγε
κι έκλεινε κάθε πόρο

τον εαυτό μου πια θαρρώ
πως πρέπει να κοιτάξω,
κι απ τα μαλλιά την τύχη μου
σαν θα φανεί να αρπάξω

ναναι ένα πλάσμα με ψυχή
και με καρδιά μεγάλη,
να μη πονέσω πια ξανά
να μη την πάθω πάλι


ΜΖ2003

ΥΓ Για μενα τα πιο σημαντικα στοιχεία σε μια γυναίκα δεν ήτανε οι καμπύλες και το σεξ απήλ της αλλά η τρυφερή και άδολη ψυχή της ,το πνεύμα της και η θαλπωρή που θα μου χάριζε η παρουσία της στην ζωή μου. Εζησα όμορφα 23 χρονια και θάθελα να ξαναζήσω το ίδιο όμορφα και οσα μου απέμειναν.Ζητούσα πολλά?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2007