Σκοτάδι μου

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

…και ξεκινάει μια μέρα καλή, όταν παραδεχθείς απ’ το πρωί τη νύχτα που φτάνει (Τ. Λειβαδίτης)...Καλημέρα σας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς να σ’ αγγίξω
που ‘χεις τριγύρω σου αγκαθωτό πλέγμα
την απόσταση
Πώς να σ’ αγγίξω
που ‘χεις τα νύχια σου στις σάρκες μου μπηγμένα
Κάθε που ψηλαφίζω
απαλά ν’ ακουμπήσω στον πόνο σου
με ματώνεις
και χώνεσαι ακόμη πιο βαθιά
στην υπόγεια όραση
Μόνο να μ’ αγκαλιάζεις ξέρεις
τις ώρες της οδύνης
Τις στιγμές
που ο ανήμπορος εαυτός
φτάνει στα όρια της απόγνωσης

Σκοτάδι μου
Τόσα χρόνια πορευτήκαμε
εγώ να οδηγώ τις μέρες σου
κι εσύ τις νύχτες μου να ορίζεις
Μα πάντα εκεί στο ανεξιχνίαστο
σε βίους επάλληλους.

Χαμογελώ,
και μόνο εσύ γνωρίζεις
με πόσο κόπο στέκει αυτή η μάσκα πάνω μου
Δεν έχω τρόπο
δε με δίδαξες ποτέ πώς να λυτρώνω το θυμό
το φόβο, τον πόνο, που με κατοικεί
Άρπαγας είσαι των αισθήσεων της φθοράς
Τις σπρώχνεις πίσω
στα βάθη της ασύνειδης υπόστασής μου
σε μια εφιαλτική προσπάθεια
να προστατέψεις τη χαρά
που κατοικεί εντός μου
Εντός και μόνη
Αρκεί;

Κοίτα με
Πλέω πάλι στα νερά
αυτής της ατέλειωτης νύχτας
Σε γενέθλια γη επιστρέφω
κι αμπαρώνω δυο χούφτες άμμου
κι εκείνο το μικρό φτερό
που είσαι
που μου χάρισες

...και φεύγω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2007