Κυνηγός ονείρου

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Σε κάποιες ψυχές που αντιστέκονται ακόμα εκεί έξω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Georgia][B]
Μου λεν να διώξω απ’ τη ζωή μου την οργή
Που ‘χει ριζώσει χρόνια τώρα στην ψυχή μου
Και να χορέψω σε μια ατέλειωτη γιορτή
Που χει στηθεί για να γιορτάσουν τη φυγή μου.

Μου λεν συχνά πως δεν αξίζει να διαβώ
Το αφρισμένο το ποτάμι της αλήθειας
Κι ότι είναι πιότερο να πίνω να ξεχνώ,
Πως ζω μέσα στην αυταπάτη μιας συνήθειας.

Μα εγώ είμαι ένα άγριο και ατίθασο πουλί
Που την αλήθεια συνεχώς αναζητάω.
Δε φυλακίζομαι, δε μένω σε κλουβί,
Στον ουρανό ψηλά μ’ αρέσει να πετάω.

Αιώνιος έφηβος που μοιάζει με φρικιό
Να πολεμάω σε μια μάχη με το χρόνο.
Κι αν στη ψυχή μου, φωλιάζει το χτικιό
Εγώ αντέχω να πονάω και να ματώνω.

Μου λεν πως είναι η ζωή μας βιαστική
Σαν ένα όνειρο που μέσα του όλοι ζούμε.
Και σαν ξυπνήσουμε και δούμε την αυγή
Θα ανακαλύψουμε εκείνα που ζητούμε.

Μου λένε πια πως δεν αξίζει να πονώ
Για τα χτυπήματα τα ύπουλα στην πλάτη,
Και πως το απέραντο, το μέσα μου κενό,
Θα το καλύψω αν συμμετέχω στην απάτη.

Μα εγώ είμαι κύμα κόντρα στον ωκεανό
Βάρκα που πάει αντίθετα στο ρεύμα
Και δε λογάριασα ποτέ μου τον βυθό
Που να βουλιάξω με καλούσε μεσ’ το ψέμα.

Είμαι του ονείρου χρόνια τώρα κυνηγός
Σε μια παράξενη πορεία μεσ' το χρόνο
Κι αν καταλήξω να γίνω ναυαγός
Θα ΄ναι δικό μου αυτό το λάθος που πληρώνω.
[/font][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2007