Κάποιο μεσημέρι στην πλατεία

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ι
Το φως χορεύει πάνω στα πεσμένα φύλλα
αντανακλά στων μαγαζιών τις τζαμαρίες
θερμαίνει τις ψυχές που διψασμένες για φως
δέχονται τις ακτίνες του

Ένα ζευγάρι κάθεται αγκαλιασμένο λίγο πιο πέρα
όνειρα και προσευχές καθρεφτίζονται στα μάτια τους
τα χείλη τους ενωμένα εύφορο γίνονται έδαφος
να φυτρώσει σα λουλούδι η αγάπη

Τα παιδιά παίζουν μπάλα φωνάζοντας
οι φωνές τους σιγοψήνονται κάτω από τον ήλιο
και η μπάλα σαν μοιραία γυναίκα κοροϊδεύοντας
ξεγλιστρά μέσα απ' τα πόδια τους

Τα κορίτσια σε μια γωνία σχοινάκι παίζουν
επαναλαμβάνοντας ένα ρυθμικό τραγούδι
μια κοπέλα χορεύει δαμάζοντας το σκοινί
κι ο ιδρώτας ταξιδεύει στα μάγουλα της

Ένα περιστέρι περιφέρεται ανέγνοιαστο στον ουρανό
ποτίζει τ' ανθρώπινα βλέμματα με πόθους να ξεφύγουν
κάνοντας τα να ονειρεύονται φτερά πάνω στο κορμί τους
κι όλες τις έγνοιες πίσω τους ν' αφήσουν

Ο χρόνος κυλάει ανέγνοιαστος τραβώντας τον ήλιο
τον μαγνητίζει σιωπηλά στης δύσης τα λιβάδια
των ανθρώπων οι σκιές αλλάζουν σχήματα
και χάνονται προβλέποντας τη νύχτα να σιμώνει…

ΙΙ
Πόσα μεσημέρια τα τράβηξε η δύση;
Πόσες χαρούμενες φωνές μας κατάπιε η σιωπή;
Πόσες οι εικόνες που ξεθώριασαν απ' του χρόνου την ανάσα;
Πόσοι συννεφιασμένοι ουρανοί έκρυψαν παντοτινά το παιδικό μας φως;

Η πλατεία είναι πλέον άδεια
Λίγα όνειρα αργοσβήνουν στα παγκάκια ναρκωμένα
Και δεκάδες ματωμένες σύριγγες
Στολίζουν το χορτάρι που κάποτε παίζαμε ποδόσφαιρο

Μείνανε μόνο οι εικόνες
να φυτρώνουν στα δάση των αναμνήσεων
και τα παιδικά μας χρόνια έρχονται γερασμένα
και ζητιανεύουν στα πόδια μας λίγη θύμηση…


Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2004