Η αγάπη που δεν έγινε συνήθεια

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απλώνω τα χέρια μου να αγγίξω τη σιωπή
Που κουλουριάζεται βαθιά μες στο σκοτάδι
Δίκαιη πως θα 'ναι θαρρώ ανταλλαγή
Λίγες λέξεις μονάχα για ένα χάδι

Μα όπως χάνεται το φως αποκοιμιέσαι
Στη θερμή σοφία των ανθρώπων
Σα σύννεφο στον ουρανό κρεμιέσαι
Κι αναζητάς της ευτυχίας σου τον τρόπο

Στο φεγγάρι δώσε μια κόψ' το στη μέση
Ένα κομμάτι του κράτα για τη μέρα
Που 'ναι μικρή η καρδιά για να χωρέσει
Της ζωής τη σκοτεινή φοβέρα

Χλωμός καθρέφτης η ματιά που με συγκρίνει
Ολοένα τα βράδια που βογκά
Ανάμνηση χρωματιστή που σβήνει
του καλοκαιριού μια παιδική νυχτιά

σωπαίνω να ακούσω της πόλης τη φωνή
αρώματα που φέρνουν νοσταλγία
απ' το όνειρο ξυπνάω συνέχεια την αυγή
μα πως να μπει μες στη ζωή η φαντασία

στάζει η αγάπη στα μάτια ομορφιά
που ζηλεύει η φτερωτή αλήθεια
μα μύρια μίλια είναι τώρα μακριά
η αγάπη που δεν έγινε συνήθεια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2007