Παγκόσμιες Γυναίκες Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA Η μουσική γιορτάζει. Κόντρα στους χαλεπούς καιρούς και τις μεγάλες Φανφάρες. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Παγκόσμιες γυναίκες
Oι δύο αναξάρτητες παγκόσμιες γυναίκες
η μουσική και η ποίηση αυτόνομα κινούνται
η μια συνθέτει τη ζωή η άλλη περιπλέκει
εκφράζουν με τις λέξεις τους τη δύναμη ποθούνε
και τα σημάδια της ζωής εικόνες του ονείρου
αθανασία απέθαντος ο ρόλος τους στο σύμπαν
η φαντασία ορίζεται συνθέτει τη πνοή
να κάνει σήμα σήμαντρο και το χορό να αρχίσει
νάρθουν όλοι οι μουσικοί και το άστρο να αναστήσει
στο πάντρεμά τους να γενεί
θεών καταγωγή ναρθούν τα ελιξήρια
τις νύμφες να ποτίσουν
ναρθούν οι μούσες ακούραστες με θείες μελωδίες
τη γέννηση το θάνατο ναρθούν να προσκυνήσουν
το σάλπισμα νερών βουνών,ναρθούν να αφουγραστούν
ο ουρανός η θάλασσα να γίνουν όλα ένα
να σμίξουν μες τα δάση μας και όλα να σιωπήσουν
ευλαβικά να γιορταστούν οι γάμοι των ηρώων
η Αρμονία δίδεται στον έρωτα του Κάδμου
δέσμιοι όλοι υπόσχεσης του όρκου της σιωπής
τραγούδι αγάπης στα στόματα οι μούσες να απαγγείλουν
εμπρός στη νέα τη ζωή όλοι να υποκλιθούνε
φέρνει φως ανέσπερο μίας μικρής ελπίδας
ευχή κάνει η μουσική κι έτσι απλά το δίνει
στο ρίγος υποτάσσεται στο πλάι η γυναίκα
βρυχάται η ανάσα της πρώτη η νύχτα γάμου
ζενίθ το πάθος η άπνια κομμένη ανατριχίλα
ενός κορμιού που καίει και κάψα αποπνέει
έντονης σάρκας που ποθεί να παίξει μουσική
καμμένου μέλλοντος δροσιά αιώνιοι επιβάτες
μες τη ζωή μία φωτιά που καίει συγκλονίζει
υγρά τα μάτια αποζητούν το χάδι περιμένουν
για να μαζέψει τους καρπούς στο σώμα αυτό που σβήνει
να ρίξει στάλες της δροσιάς στο απότιστο χωράφι
σύνθεση πολυσύνθετη του τραγουδιού να γράψει
ένα τραγούδι τόσο απλό που έρωτα το λένε
μα είναι τόσο δύσκολο γι’ αυτό χιλιάδες κλαίνε
τη ραψωδίας τη ζωή σύνθεσε συ συνθέτη
που κατοικεί στο όνειρο και κάτοικοί της χτύποι
χτύποι ανώριμης καρδιάς φτωχό μου καρδιοχτύπι
ανόητοι δεσμοφύλακες καταραμένης πράξης
μόνη γυναίκα ανθίσταται βαρύδια μιας αράχνης
υφαίνει στο κορμάκι της κάθε κρυφό της πόθο
ιστός βαρύς αδύναμη μπροστά στην εμμονή της
στον κύκλο παραδίνεται στον κύκλο του δικού της
όνομα δίκαιο γνωστό χαμένος ποιητής της
δεν θέλει να παραδεχθεί παράδοση άνευ όρων
την πρόσκαιρη χαμέρπεια σκοπό ζωής δεν κάνει
μέλλον παρόν και παρελθόν παγκόσμιες καταδίκες
μόνη αλήθεια η μουσική είναι η δική της αλήθεια
αλήθεια αναλώσιμη όσο η ανθρώπινη ζωή
στου κόσμου τα τερτίπια.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2007 |