Ζυγαριά

Δημιουργός: ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ

Αφιερωμένο σε όσους έχουν την υπομονή να το διαβάσουν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μια ζυγαριά παράξενη έχω στα σωθικά μου
που ανθρώπους δεν τους ζύγισε από πως τάχα μοιάζουν
μα τους ζυγίζει από εξαρχής στα μέτρα τα δικά μου
από το πως αγριεύουνε κι από το πως λουφάζουν

δεν έχω πείρα στην ζωή στην κούραση έχω πείρα
μα η ζυγαριά η παράξενη ειν' μέσα μου βαλμένη
απ' όταν εγεννήθηκα και άνοιξα τα μάτια
κι όλες τις αποφάσεις μου να παίρνει επιμένει

μου λέει για την μοναξιά σαν τα βουνά ζυγίζει
κι ο έρωτας απλόχερος που έρχεται όποιον σώσει
είναι φορές που η μοναξιά κι αυτόνε τον λυγίζει
γιατί κανείς την μοναξιά δεν την έχει γλιτώσει

για την φιλία μου έχει πει βαριά είναι κουβέντα
και όποιος λόγο έδωσε πρέπει να τον κρατάει
για το χρυσάφι όλης της γης όσο μια στάλα αίμα
μου έχει πει η ζυγαριά πως το βαθμολογάει

ένα παιδί σαν γεννηθεί βαρύ είναι δεν αλλάζει
και την αγάπη του ποτέ κανείς δεν παίρνει αέρας
σαν γέλιο από την μάνα του την ώρα που θηλάζει
στο τέλειωμα της πιο καλής ή της πικρής της μέρας

μια πέτρα είναι στον ουρανό μου λέει για το φεγγάρι
δίχως ζωή δίχως πνοή χωρίς καμιάν αξία
κάποιος την έβαλε εκεί λωλά μυαλά να πάρει
σαν το δικό μου που λαλεί για τούτη την ουσία

να αγαπάς κάθε στιγμή λες και ανάσα άλλη
δεν θάβγει από μέσα σου τριγύρω να απλώσει
να πολεμάς το άδικο μέσα απ’ τη βιοπάλη
κι όλη η γης στα πόδια σου τότες θε να ξαπλώσει

στον θάνατο ποτέ μην κλαις και στη χαρά σου γέλα
συγχώρα όσους δεν μπορούν συγχώρεση να δώσουν
θεός· είναι ο Άνθρωπος γίνε το φως και έλα
κι όλοι και το δικό τους φως θα δούνε κα θα νιώσουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2007