Κι όμως απέχεις

Δημιουργός: Ζήνωνας

Μια γλυκιά μελαγχολία "γέννησε" αυτό το ποίημα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δίπλα μου είσαι
κι όμως απέχεις,
μην προσποιείσαι
δε με προσέχεις.

Ήσουν φεγγάρι
σ' είχα για φίλο,
συ μ' είχες πάρει
βόλτα στον ήλιο.

Τώρα τα δίνεις
όλα για σένα,
κι όλο μ' αφήνεις
στα ξεχασμένα.

Πόσο μου λείπεις
πόσο απέχεις
ήλιος της λύπης
είσαι και τρέχεις.

Τούτες τις μέρες
φεύγεις μακριά μου,
ειν' οι αιθέρες
πια η συντροφιά μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2007