Στόμα μου φτιαγμένο από πηλό

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

1996..ένα απόγευμα Ιούλη εν ώρα εργασίας μεσ' τον καύσωνα...ο νους μου παραστράτησε και άρχισε να μου υπαγορεύει τα παρακάτου λόγια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Comic Sans MS][B]
Στης μοίρας μου το δρόμο εγώ
Σκοντάφτω κάθε μέρα
Και μοιάζω με μια αδέσποτη
Τρελή ζουρλοπαντιέρα.

Ο νους μου παραστράτησε
Και μ' άφησε μονάχο
Και συντροφιά μου μ' άφησε
Ένα μανδύα να 'χω.

Ένα μανδύα ανάποδο
Λευκό και με τιράντες
Κι ένα καπέλο φτερωτό
Με δυο μικρές γιρλάντες.

Στο δρόμο σαν με βλέπουνε
Κάποιοι αναρωτιούνται
Άλλοι δρόμο αλλάζουνε
Κι άλλοι σταυροκοπιούνται.

Ποτέ δεν μου εξήγησαν
Γιατί ρωτάν αν ξέρω
Που βρίσκεται κάποιο "Δαφνί"
Πως πάνε για την Λέρο.

Τα χρόνια μου περάσανε
Και εγώ δεν έχω μάθει
Ο νους μου που ευρίσκεται
Κι αν τίποτα έχει πάθει.

Γράμμα ποτέ δεν μου 'γραψε
Τηλέφωνο δεν παίρνει
Δεν ξέρω αν παντρεύτηκε
Κι αν εγγονάκια φέρνει,
Μα κάποιος γείτονας θαρρώ
Μου είπε πως τον παίρνει* (* = τηλέφωνο)

Και πως τα βράδια ξενυχτά
Γυρίζει, ξεφαντώνει
Κι όταν ο ήλιος πάει ψηλά
Γι' αυτόνανε νυχτώνει.

Ξυπνάει το απόγευμα
Και πίνει τον καφέ του
Κι όταν θα ψιλολερωθεί
Κάνει και τον μπιντέ του.

Και αραιά και που με σκέφτεται
Και λέει να γυρίσει
Μα σαν το καλοσκέφτεται
Κοιτάζει και την δύση,

Λέει "βρε δεν πηδιόμαστε"
που θα γυρίσω πίσω
Να έχω άγχος, κούραση
Και να ξαναρρωστήσω,

Άστονε να παιδεύεται
Άστον να μετανιώσει
Κι άμα λασκάρει η βίδα του
Άστον να την βιδώσει!

Αυτή είναι η ιστορία μου
Και η αριθμητική μου
Αυτή η βιογραφία μου,
Αυτή είναι η ζωή μου.

Αυτί είναι και παράκουσε
Μύτη και δεν μυρίζει
Το στόμα παραστράτησε
Το χέρι μου γαβγίζει.

Και τώρα δα, που χάνομαι
Στους δρόμους της μαγείας
Κοίτα να δεις μου τέλειωσε
Και το χαρτί υγείας!

Αυτά είναι τα νέα μου,
Είμαι πλήρης υγείας,
Το ίδιο εύχομαι για σε
Μετά πολλής μανίας.

Θα περιμένω γράμμα σου,
Ένα Α ή ένα Β,
Θα περιμένω νέα σου,
Δική σου ,

Μαργαρίτα
[/font][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2007