Εξομολόγηση

Δημιουργός: ~Oνειροπαρμένη~

Εδώ και πάλι μετα από καιρό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μη φεύγεις ακόμα!.. Στάσου!... Έχω πολλά να σου πω…
Για μένα και για σένα…
Για όσα ένιωθα κι ίσως ένιωσες κάποτε κι εσύ –δεν ξέρω..
Μόνο μη θυμώσεις που τα κράτησα όλα για το τέλος..
Ποτέ δεν είναι αργά για αλήθειες…

Δεν ξέρω αν μ’ αγάπησες ποτέ, κι αν ναι, τότε ήμουν πολύ μικρή για να κρατήσω την καρδιά μου καρφιτσωμένη στη δικιά σου.
Όλη η μορφή σου –χαρά και θάνατος για μένα: ένα χαμόγελο που κάποτε άνθισε σ’ αυτό ολάκερη η άνοιξη κι ένα βλέμμα ανταριασμένη θάλασσα.
Δυο μαύροι βυθοί... Αν μπορούσα μες στων ματιών σου το χρώμα να πνιγώ...
Οι νύχτες μακριά σου, ολόκληρα νυχτέρια μοναξιάς, είχαν τη μυρωδιά των φιλιών σου... Λύγιζε η καρδιά μου απ’ τα μεθυστικά αρώματα...
Μάτωνε το φεγγάρι κι έβαφε κατακόκκινο το μαξιλάρι σαν τις επιθυμίες...
Κρυφή χαρά όταν άφηνα τον εαυτό μου να σε ονειρευτεί...

Πολλά είπα πάλι.. Σε βλέπω να δυσανασχετείς, κουνάς το κεφάλι απορημένος.
[I]«Μα ακόμη δεν ξέχασες;», [/I]ρωτάς...
Ακόμη...
[I]«Ο χρόνος κλείνει όλες τις πληγές».[/I]
Όχι. Όχι ο χρόνος, θέλω να σε διορθώσω. Μονάχα η αγάπη..
Στέκεσαι για λίγο ακόμη στην πόρτα.. Βγάζεις μια φωτογραφία μας που τραβήξαμε τότε στο πάρτυ του φίλου σου, και μου τη δίνεις.
[I]«Για να με θυμάσαι... Τώρα που θα φύγεις...»[/I]
Τι να σου πω... Πως δε χρειάζομαι ενθύμια και φωτογραφίες για να σε θυμάμαι... Αρκούν οι αναμνήσεις...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
[I][align=center]Μη με ονειρευτείς, μη ρωτάς αν ζω
να μη μ' αγαπάς αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς, μη ρωτάς αν ζω
να μη αγαπάς αν δεν είσαι εδώ[/align][/I]

[align=center](Μιχάλης Χατζηγιάννης)[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2007