Ζέστη.. κι η νύχτα πέφτει (διορθωμένο)

Δημιουργός: meria stavrou

se sinergasia me ton CHRISTO P. ton opoio euxaristo para polli :) !!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζέστη..
κι η μέρα φεύγει…
κι η νύχτα πέφτει…
και έρχεται πάλι το πρωί…

ζέστη...
ο ήλιος καίει
και με πονάει
και με πληγώνει ακόμα πιο πολύ…

και όλα τρέχουν βιαστικά
τόσο γρήγορα που δεν φτάνω να τα δω
κι όλο φοβάμαι πως μου πέρασε η ζωή
μονάχη,
μόνη μου πάντα,
περιμένοντας νά ‘ρθεις

κι όλο λέω
πως θα ‘ρθεις πάλι ξανά
κι όλο με πνίγει,
με πνίγει η μοναξιά…

και στο μυαλό μου οι δικές σου οι πληγές
με οδηγούν στις πιο κακές επιλογές

ζέστη…
κι ο κόσμος φεύγει
φεύγει,
και μένει μόνο η μοναξιά…
μόνη, χαμένη
μέσα στην πόλη…
μέσα στον κόσμο δίχως να ‘χω συντροφιά
λησμονημένη.

κι εγώ …
όλο ν ‘αλλάζω…
να πνίγομαι στου κόσμου τον βυθό
σαν ένα δέντρο απότιστο, ξερό
ζωή ν’ αδειάζω

μοιάζω,
-στις στοιχειωμένες μου τις ώρες που μετρώ,
σαν ένα σκέλεθρο δεμένο μ’ αλυσίδα
σαν ένα θήραμα κλεισμένο στην παγίδα
με μια ελπίδα πεθαμένη από καιρό…

κι όλο να λέω πως θα ρθείς εδώ ξανά
και στο παράθυρο μονάχη περιμένω
στην αγκαλιά σου να τελειώσουν τα δεινά,
να ξανανιώσουμε το θαύμα το χαμένο…

ζέστη…
που με τυλίγει…
μπλέκει το δάκρυ στον ιδρώτα μου και ρέει..
σαν ένα χείμαρρος τη σκέψη που μου πνίγει
σαν μια λάβα την ψυχή που κατακαίει ..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2007