Περνάν τα χρόνια

Δημιουργός: EKI, Γιώργος Σταματόπουλος

Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περνάν τα χρόνια - κι έχω πια κουραστεί,
μόνο ουρανό βλέπω - απ΄ τη κουπαστή,
καμιά Ιθάκη - και καμιά γη του πυρός,
και μια ζωή – περνιόμουν για πονηρός.

Στο κάτω κόσμο - ζούσαν μόνο φτωχοί,
οι ασκοί του Αιόλου – ήταν πάντα ανοιχτοί ,
οι λωτοφάγοι ξεχνούσαν – μόνο με το χασίς,
και εγώ ο κανένας - ποτέ δεν ήμουν θρασύς.

Ρε Ποσειδώνα - δεν πηγαίνεις κι αλλού,
με αυτά που κάνεις - έχω χάσει τον ρου,
κύκλωπες κι άλλα - τέτοια ξύπνια παιδιά,
φεύγει ο χρόνος – μένει πίσω η καρδιά.

Βλέπω καπνό - μα δεν βλέπω φωτιά,
και οι σειρήνες - μου 'χουν πάρει τα αυτιά,
καμιά γυναίκα τώρα - δεν με κοιτά ερωτικά,
εκτός από την - γεροντοκόρη την Ναυσικά.

Στο τέλος φτάνω - στο δικό μου νησί,
βλέπω τον Εύμαιο - στουπί στο κρασί,
να κι ο Τηλέμαχος - ο μονάκριβος γιος,
με τους μνηστήρες - να μου τρώει το βιός.

Μα η Πηνελόπη - παραμένει πιστή,
με περιμένει - αγκαλιά με τον εραστή,
και ο ʼργoς που ήταν - τότε κουτάβι μικρό,
δεν με θυμάται - μετά από τόσο καιρό.

Αυτή η ιστορία - έχει πολλά στεγανά,
Όμηρε γράψε - την Οδύσσεια ξανά,
κόψε το τέλος – κι ας τον μύθο λειψό,
μετά την Τροία – θα μείνω στην Καλυψώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2004