Το ματωμένο στεφάνι της Πάρνηθας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το ματωμένο στεφάνι της Πάρνηθας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το ματωμένο στεφάνι της Πάρνηθας</b><p>Δημιουργός: Lynx, <i>lynx lynx</i><p><i> Συγχωρέστε με για την άναρχη ροή του λόγου. Είμαι ιδιαίτερα οργισμένος</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Δεν υπάρχει άνθρωπος να βρεθεί στο δάσος και να μην αγαλλιάσει. Να μην ξεχάσει τα προβλήματά του, να ηρεμήσει, να αλλάξει η διάθεσή του προς το καλύτερο. Δε θέλει παραπάνω από δέκα λεπτά περπάτημα για να απομακρυνθείς από το δρόμο και να νιώσεις τη μαγεία που μπορεί να προσφέρει η φύση. Το  θρόισμα των φύλλων, οι πρωινές δροσοσταλιές, το απαλό χάιδεμα του παγωμένου αέρα  Το χρυσάφι του δάσους στα πεσμένα φύλλα της οξιάς, την αγέρωχη κορμοστασιά της μαύρης πεύκης και το μεγαλείο της κλαίουσας ερυθρελάτης.  <br />
Πολλές φορές επιστρέφοντας στην Αθήνα, γεμάτος από τις εικόνες, τις οσμές και τους ήχους της φύσης της  Β. Ελλάδας, αναλογιζόμουν αν η Πάρνηθα πιεζόμενη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και  το  ξηροθερμικό κλίμα της  είχε κάτι παραπάνω να προσφέρει σε ομορφιά. Όμως το ταπεινό όρος που αγκαλιάζει την πρωτεύουσα πάντα με άφηνε έκθαμβο με τις ομορφιές του. Μου αποκάλυπτε κάθε φορά και μια διαφορετική πτυχή του. Βρέθηκα εκεί  σε διαφορετικές συνθήκες, χειμώνα καλοκαίρι. Ίδια τοπία, διαφορετικές εικόνες.  Όλα πλέον θα μείνουν ζωντανά στις αναμνήσεις αυτών που πρόλαβαν να τα ζήσουν. Αλλά η αξία της Πάρνηθας δεν περιοριζόταν μόνο στην αναψυχή. Είχε ιδιαιτέρως πλούσια χλωρίδα φιλοξενώντας πάνω από 1000 είδη φυτών. Η πανίδα της δεν ήταν μεγάλη σε αριθμό ειδών, αλλά η επαφή που είχε ο επισκέπτης με τα κόκκινα ελάφια την έκανε μοναδική. Οι πιο τυχεροί ίσως να έπεσαν πάνω και σε κάποιος κρητικούς αιγάγρους.. <br />
Τώρα ο ουρανός βρέχει δάκρυα με τη στάχτη που έχει καλύψει το λεκανοπέδιο. Δάκρυσα κι εγώ μην μπορώντας να πιστέψω αυτό που συνέβαινε. Ένα κατακόκκινο στεφάνι να ματώνει το βουνό της Αττικής. Η Πάρνηθα μού είχε προσφέρει πολλά και όταν με χρειάστηκε δεν ήμουν εκεί για να βοηθήσω. Αναλογίστηκα ότι δε θα μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα. Τώρα όμως θα ζω έχοντας το βάρος στη συνείδησή μου. <br />
Συνείδηση που δεν είχαν και δεν έχουν οι κυβερνώντες και οι καρεκλοκένταυροι οι οποίοι μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Και κανείς δε λέει την αλήθεια. Την αλήθεια που δε θα ακούσετε από κανένα μέσο γιατί δε συμφέρει κανένα. Η γνώση είναι δύναμη και γι' αυτό μας την κρύβουν επιμελώς. Να πώς ξετυλίγεται το κουβάρι.<br />
Λυσσάξανε όλοι πριν από λίγο καιρό για το άρθρο 16 για την παιδεία και πέρασε στα μουλωχτά η αναθεώρηση για το 24. Με αυτό άλλαξε ο ορισμός του δάσους και της δασικής έκτασης αποχαρακτηρίζοντας χιλιάδες εκτάρια δάσους. Η αναθεώρηση αυτή ήρθε σε συνέχεια νόμου που πέρασε επίσης σχεδόν στα κρυφά η προηγούμενη κυβέρνηση, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τις καταπατήσεις. Ακολούθησαν οι νομιμοποιήσεις των αυθαιρέτων, με τις οποίες έλαβαν από το ίδιο το κράτος  άφεση αμαρτιών όσοι παρανομούν, ενώ τώρα έχουμε και τη σύσταση του δασολογίου - κτηματολογίου  και έδεσε το γλυκό. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση με τις καιροσκοπικές πολιτικές τους και φοβούμενοι το πολιτικό κόστος οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί στο έγκλημα που συντελείται και είναι όλοι υπόλογοι στη συνείδησή μας.<br />
Δεν έχω ξεχάσει τη δήλωση του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος πριν από 2 χρόνια στη φωτιά της Πεντέλης δεσμεύτηκε ότι οι εκτάσεις που κάηκαν θα αναδασωθούν. Και μετά από λίγο καιρό άρχισε η αναδάσωση με μπετόν.<br />
Η χθεσινή καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί. Ξεκίνησε πολύ μακριά από τα όρια της Πάρνηθας και μπορούσε πολύ εύκολα να κατασταλεί με ελάχιστα μέσα εν τη γενέσει της. Η γ.γ. πολιτικής προστασίας φρόντισε με την επιλογή της τα ελικόπτερα και τα αεροσκάφη να κάνουν ρίψεις στους πυλώνες ρεύματος,  για να μη μείνει η Αθηνά 5 ώρες χωρίς ρεύμα, να μείνει όμως 50 χρόνια χωρίς δάσος. Η φωτιά ξέφυγε από τον έλεγχο και από κει και πέρα δεν υπήρχε επιστροφή.<br />
Δώστε την τώρα στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς να την εκμεταλλευθούν, όπως την Ιπποκράτειο πολιτεία στις Αφίδνες και τον οικισμό των δικαστών στο Σχινιά.<br />
Η φύση είναι σαν τη γυναίκα. Αν της φερθείς με τρυφερότητα και αγάπη θα σου δώσει τα πάντα, αν την ενοχλήσεις θα σου επιτεθεί σα λερναία ύδρα.<br />
Η απώλεια της Πάρνηθας θα έχει συνέπειες για όλους μας. Για το οξυγόνο που αναπνέουμε, για τη ρύθμιση του κλίματος, για την αναψυχή μας. Η ταφόπλακα της Πάρνηθας αναγράφει με μαύρα γράμματα την ημερομηνία 28 Ιουνίου 2007 που σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας θλιβερής εποχής. <br />
Η ελληνική φύση δε μας ανήκει. Την έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και είναι χρέος μας να την παραδώσουμε αλώβητη. Δυστυχώς είμαστε ανάξιοι να το πράξουμε με τις λανθασμένες πολιτικές μας επιλογές.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2007</td><td valign=top></td></table><br />