ο γέρο ναυτικός

Δημιουργός: χρήστος

ένα... Καββαδιακό... χωρίς φυσικά ούτε να αγγίζει την ατμόσφαιρα του μεγάλου ποιητή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις φλέβες του έτρεχε θαρρείς εκ γενετής το αλάτι
και μπάρκαρε σαν έκλεισε ίσα τα δεκαοχτώ
πίσω του αφήκε τη στεριά, για τα θαλάσσια πλάτη
μ’ ένα προς τ’ ανατολικά που έφευγε φορτηγό

Των γλάρων τα πετάγματα αποκρυπτογραφώντας
των δελφινιών το απότομο τίναγμα απ’ το νερό
φορές πολλές σε αναδουλειά κοίταε, φιλοσοφώντας
τ’ αστέρια προμαντεύοντας της μέρας τον καιρό

Σε ώρες δύσκολες πολύ σε μάνητα θαλάσσης
Φίλαγε τον βαπτιστικό στο στήθος του σταυρό
Κρυφά να μην τον δει κανείς και τον περιγελάσει
Κι έλεγε το πάτερ υμών , που ήξερε το μισό

κι αν συλλογίζονταν καμιά φορά το θάνατό του
στη γέφυρα σαν κοίταζε το κύμα σκεφτικός
μονολογώντας έλεγε να πείσει τον εαυτό του:
«Ο θάνατος είναι άδοξος αν είναι στεριανός»

Της μάνας τ’ όνομα φορές του ξέφευγε απ’ το στόμα
τις νύχτες που τον έκαιγε κίτρινος πυρετός
κι έλεε να παρηγορηθεί και να γελάσει ακόμα
«δεν είναι αρρώστια μα ο άτιμος πόθος της γυναικός»
……………………………………………………………
τούτη η σκιά που βλέπετε τα βράδια στο λιμάνι
να βλαστημά τη θάλασσα να την πετροβολά
είναι ενός γερο ναυτικού που ήθελε να πεθάνει
και να θαφτεί ως του ‘πρεπε στα γαλανά νερά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2007