Στα κρυφά ακρογιάλια

Δημιουργός: annaΤi, Αννα... (όχι του mw...)

...Ο τίτλος, για τους πονηρούς... χε,χε,χε... :-Ρ. Το άσμα, στην παρέα... των γλάρων! Η καλημέρα σε όλους... Ο καφές... αύριο, που θα 'ναι βαρύς! Φιλιά σας... :-)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην καρδιά σου το ξέρεις,
πως του κόσμου η ζήλια
είν’ αλάτι στα χείλια,
σ’ ανοιχτή πάνω πληγή.
Οι στιγμές μας οι λίγες,
μοιάζουν να ‘ναι η μέρα
που ξεφεύγει του χρόνου,
σα νερό μες στα χέρια.

Η καρδιά μας το ξέρει,
στα κρυφά ακρογιάλια
μαρτυρούν μαϊστράλια,
όσα το στόμα δεν πει.
Πάντα η ζήλια σκοτώνει,
η χαρά τη λερώνει
γι αυτό λέμε πως πρέπει
η στιγμή να κρυφτεί.

Φυσικά και ζηλεύουν,
που δεν είμαστε χώρια
και πικρή στεναχώρια,
σαν μας βλέπουν κοντά.
Πάντα θα ‘χει ο κόσμος,
στην καρδιά μοιρολόγια
μα εμένα μου φτάνουν,
όσα νιώθω απλά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2007