Πάντα στο θάνατό μας παίρνουμε τα βουνά

Δημιουργός: ΜΙΧΑΛΗΣ Π

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάντα στο θάνατό μας παίρνουμε τα βουνά
Πάντα σέρνουμε τη σιωπή πίσω μας
σαν ξεραμένο χόρτο του καλοκαιριού
Οι γιορτές τελειώσαν από χρόνια
Κοιμόμαστε ως συνήθως
Ξυπνάμε ως συνήθως
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε
και παίρνουμε τα βουνά.
Οι αγάπες που μας δοκίμασαν
μας άφησαν ενθύμιο τη νύχτα τους
Το τραγούδι τώρα ρηχό
Οι φίλοι δεμένοι πισθάγκωνα
το πρόσωπό σου,το πρόσωπό σου
βροχή από ξένες στιγμές.
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε
και παίρνουμε τα βουνά.
Ποιός νάξερε ότι τα τρελλά μας ταξίδια
οι ατίθασοι έρωτες
τα καλοκαίρια που φεύγαμε μόνοι στον κόσμο
οι χειμώνες που δεν μαζευόμασταν πουθενά
Ποιός νάξερε
ότι θα κρατούσαν τόσο λίγο
ότι θ'αφευγαν τόσο μουλωχτά και δόλια
Που και που θυμόμαστε να πεθάνουμε
και παίρνουμε τα βουνά.

Παίρνουμε ότι μας έχει απομείνει
τις μνήμες,
τα διαλυμμένα όνειρα,
και ξεφορτώνουμε
ξεφορτώνουμε με τις ώρες τα μπάζα μας
Μ.Π

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2007