Το «αντίο» μας

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το «αντίο» μας

Σέρνω τα βήματα βαριά, του αποχωρισμού μας
κι αναζητώ παρηγοριά, στο θλιβερό φορτίο
στη δακρυσμένη σου [B]ματιά[/B], στη γλύκα του [B]φιλιού[/B] μας
στην [B]αγκαλιά[/B] σου τη πλατιά, στο τελευταίο [B]αντίο[/B]..


Το δάκρυ σου είναι καυτό, με πνίγει και με λιώνει
το βλέμμα σαν το κοιτώ, καρφώνει την ψυχή μου,
μια σου [B]ματιά[/B] λυπητερή, λύτρωση αξιώνει,
σταυρώνει και με τιμωρεί, στην κάθε ενοχή μου.

Από τη γλύκα των [B]φιλιών[/B], απέμεινε το πάθος
των κοραλλένιων σου χειλιών, μα πότισαν φαρμάκι
να μου θυμίζει ειρωνικά, πώς όλα γίναν λάθος,
ποιά προδοσία, τραγικά, μας έγινε σαράκι...

Του πηγαιμού μου τη τροχιά, τη διαφεντεύει η πλήξη
χαρά που έγινε οχιά και λόγια στοιχειωμένα,
η [B]αγκαλιά[/B] σου πια ποτέ, δεν θα με ξανασφίξει…
Αχ, άδικέ μου εαυτέ, πορεύεις στα χαμένα..

Ήταν τ’ «[B]αντίο[/B]» μας γραφτό, δυο πόρτες να σφραγίσει
σ’ ένα ατέρμονο κρυφτό, δύο ψυχές να μπλέξει
ένα αντίο αρκετό, για να βρεθεί η λύση
ένα αντίο – βογκητό, σε μία ολέθρου λέξη….
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2007