Στον απόηχο του ρομαντισμού Δημιουργός: ivy, ΓΙΩΤΑ ...σπάω και ξεδιπλώνομαι για πάντα στον απόηχο του ρομαντισμού... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Απόψε θα πιω για τα όνειρά μας,για την πρώτη κοινή μας ανάσα που μοσχοβολάει μες την νύχτα. Kαι όπως θα σου διαβάζω εκστασιασμένη τα τρελά μαγεμένα σενάρια της επόμενης μας φυγής,θα νιώθω το γέλιο σου να κυλάει απο την άκρη του αυτιού μου και να φυτρώνει στον ώμο μου την εναλλακτική σου Εδέμ.
Δεν υπάρχει μέλλον όταν χάνεσαι στην κραυγή της ματιάς μου, με έβαλες να σου ορκιστώ
αγνή αέναη Εφημέρια, θυμάσαι, γελούσαμε ατέλειωτα βράδια που είχαμε ανακαλύψει το νόημα του να μην υπάρχει νόημα... Ακόμη γεύομαι στην υγρασία της νύχτας εκείνη την απρόσιτη παράνοια που μας κυρίευε, νωπή ακόμη παλεύει να πείσει το χρώμα
να μη στεγνώσει, να μη ξεχαστεί και σβήσει σε στέρεο καμβά και συμβατικότητα πινέλων και εμπνεύσεων. Πόσο όμορφος ήσουν καθώς έβγαζες την άμμο απ'τα μαλλιά σου τάχα θυμωμένος, χαζεύαμε τα ασήμαντα των ανθρώπων για ώρες, αγνοούσαμε τα μεγάλα σοβαρά σχέδια της ζωής. Εναρμονισμένοι με το τίποτα πλάσαμε ένα 'κάτι' ρομαντικό σα λατρεμένη ποίηση και ξέγνιαστο σαν αυτό που δε θα πάψουμε ποτέ να είμαστε στα βάθη του είναι μας.
Έλεγες πως η ζωή είναι ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει.έλεγα πως η ζωή είναι ένα τέλος που ταξιδεύει για πάντα. Και οι δύο ξέραμε την αλήθεια όλων μας των ψεμμάτων, και έτσι μέσα στους ορισμούς και τις ετυμολογίες ερωτευθήκαμε...
Εσύ εμένα? Εγώ εσένα? Ποιος ξέρει... Μάλλον και οι δύο με το φύσημα του ανέμου, με το παιχνίδισμα των κυμάτων, με τις μουσικές και τις σιωπές της θλίψης και της χαράς. Με τον καθημερινό θάνατο της ζωής. Με κάθε επόμενη γέννησή της.
Καλά φτάσαμε ως εδώ ετσι δεν είναι? Μη λες τώρα 'για πάντα' . Δεν το ορίσαμε ποτέ. Μα αν υπάρχει το ποτε, τότε υπάρχει και το πάντα...δε ξέρω. Πρέπει να σκεφτώ. Άσε με απόψε μόνη με τη βροχή.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2007 | |