Του Έρωτα στιγμή

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

Οι θεοί είναι αδέκαστοι στην απιστία του ΄Ερωτα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του ΄Ερωτα στιγμή.

Καράβι σάλπαρε με σώμα, που σκυρτάει
στο πέλαγος ανοίγει τα φτερά
όνειρα ταξειδιάρικα πελάγη
με το καράβι του πηγαίνει στη στεριά

τα νέα του Ερμή γοργά να φτάσουν
με κίνδυνο την ίδια τη ζωή
από την έρημη καρδιά του τώρα λείπει
η ακατάπτωτος του θάνατου πληγή

φουρτούνα αφιλόξενη κυλάει
να φτάση στην νησίδα μια πνοή
τη Καλυψώ για να γυρέψει αποζητάει
ακάτεχη συγχώρεση να αδράξει
από μια ακέλευστη πηγή.

με τα πανιά του απλωμένα φοβερίζει
μάταια, τον άνεμο που φεύγει ζητιανεύει
στα αφρίζοντα τα μανιασμένα τα νερά
πουνέντες έχει φύγει ταξιδεύει
πηγαίνει στης καρδιάς της την πλευρά.

στην ιέρεια της θάλασσας προσφεύγει
εκλιπαρεί για το θυμό, του απρόσμενου εραστή
την απειλή από τη μια, την ικετεύει
μονάχος και ανήμπορος κοπιάζει
από της μοίρας, να γλυτώσει τη γραφή

το σκάφος του να σώσει το παλεύει
ορκίζεται ζουλάπι, που πονά
ψάχνει τις μάγισσες του έρωτά βρυχάται
να διώξει μακρυά την συμφορά

μικρό νησί απάγγιο εκεί στην άκρη
σε μια μικρή απρόσωπη στεριά,
το πόνον του να αφήσει πρίν προλάβει
ναρθεί του κάτω κόσμου συμφορά

το μέγεθος της θλίψης στην καρδιά του
βρόγχος αναπηρίας ψυχικής
ανέσπερη ελπίδα, που προσμένει
πικρή για πάντα μες τα βάθη της καρδιάς

παλεύει στα ακατάβλητα νερά της
τα μάτια του έτοιμος να δωρίσει, είναι εκεί
να αποφύγει το κακό να εξορκίσει
να διώξει κάθε πόνο απο την ψυχή

μαζί να αναζητήσουν την ελπίδα
να αποφασίσουν μια αλήθεια από κοινού
τίνος αλήθεια τη δική της ή τη δική του
μίας απόγνωσης, που θάρθει τι να πει,

ήρεμη πλέει η Καλυψώ από την πρύμνη
ξέρει το φταίξιμο του ΄Ερωτα στιγμή,
ελεύθερη από τα δίχτυα του γυρεύει
να πλεύσει σ’ ενός άλλου το κορμί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2007