Του 'ερωτα το φρέαρ Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA ΄Ονειρο πλάνη γλυκειά, ταξείδι του ΄Ερωτα ζωή,που δεν ζεις. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Του ΄Ερωτα το φρέαρ.
Μελένιο μου κλαράκι σε νοστάλγησα
βούτηξα μες το σώμα σου και χάθηκα
μέσα στα βάθη της αγάπης που με πνίγει
τα μάτια σου δυο θάλασσες που αγάπησα
σε πέλαγο βάθυ ποιος να ξεφύγει.
Καινούργια όνειρα του κόσμου σου μου έδειξες
μες το λαβύρινθο της σκέψης σου η πλάνη
να νοιώθεις ότι νοιώθω εγώ έψαξα
γλυκό εσύ πουλί του ΄Ερωτα λιμάνι.
Μες την αντάρα του ουρανού νάτη προβάλει
μην την ξυπνάς Μορφέα άστηνε,
μαζί της ότι θέλω θα το ζήσω
κάθε σταγόνα της πνοής μου θα της χύσω
για να βρεθώ στα ακαλοπάτια της αβύσσου.
Κράτα τη έτσι στης αγάπης τον κυκλώνα σου
το πάθος της μην κάνεις καρδιοχτύπι,
Ηφαίστειο, που ξέρασε τη λάβα της
και θέλει να τη σπρώξει μες το δίχτυ
απόλαυσε το πλάσμα μες την πλάνη του
σταμάτησε τη στράτα στο φεγγάρι
προστάτευσε την παντοδυναμία του
κάνε το διάβα του δικό της μαξιλάρι
κάθε σου πόθο πλευρισέ τον σε μιαν άκρη
εγώ θαρθώ και θα γεμίσω την ποδιά της
το φως θα διαχύσω στα μαλλιά της
θα σκορπιστώ σα σκόνη στο κρεββάτι της
του ονείρου την πληγή θα ζωντανέψω
πνοή και νόημα θα δώσω στην αγάπη της
κάθε ελπίδα της θα κάνω μονοπάτι
αερικό στοιχειό και φάντασμα
θα ζω κρυφά μαζί με τη σκιά της,
μείνε ακίνητος, μην την πληγώσεις θέλω νάρθει
στην αγκαλιά της θα χωθώ σαν νάμαι όμηρος
και θα χαθώ για πάντα στα νερά της
μέσα στη δίνη του κορμιού μου όλα πάλλονται
διψούν να πιούν από της νιότης της το έαρ
πέρα από όρια και όραμα και σύνορα
να ξεπεράσουμε του ΄Ερωτα το φρέαρ.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2007 |