Παρακμή

Δημιουργός: Avalon, william Smith

....Έχει φωτιά σήμερα ο ουρανός και καίει τη χαρά μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Όλα με πονάνε

η στιγμή που δακρύζει τα μάτια μου

η ζωή που κυνηγώ στα μεγάλα όνειρά μου

η φωνή που λιγοψυχά απο πόνο

η φυγή που με κάνει πάντα να τρέχω ανάποδα τις εικόνες της σκέψης μου...

Έτσι είμαι εγώ

ένας ανεπάγγελτος μισθοφόρος της καρδιάς[/I]

και ταξιδεύω σαν το αίμα μου, ενδοφλέφεια την ψυχή στην οθόνη
για να μπορώ να σας μιλάω,
έτσι παίρνει σχήμα το χθες
έτσι συμβιβάζεται το σήμερα με τη δική σου αποστασία William

[B]Τα χρόνια που πέρασαν απο πάνω μου
αμυχές μιας ανοιχτής πληγής που στάζει ακόμα
μικρές καθημερινές επιφυλάξεις
μεγάλες και σημαντικές ανατινάξεις , σε κάθε πεδίο του εχθρού-μυαλού μου
που δεν με αφήνει ήσυχο να μη σκέφτομαι τη δική σου απουσία ,
ύλη μου..[/B]

[I]όλα με πονάνε

ότι μυρίζω είσαι εσύ

ότι αγγίζω είναι το σώμα σου

που διαλύεται κάθε μέρα στους ανέμους
που δωρίζεται κάθε νύχτα σε ένα άλλο σώμα...[/I]

Τυχερός εκείνος που σε έχει
άτυχος εγώ που δεν μπορώ να σε αγγίξω
και να σου πω με αληθινά λόγια και αληθινή μορφή
πόσο μου λείπεις ..

Σε βλέπω απο ψηλά σαν δραπέτης θάνατος
διαπερνώ τα πεδία για να σε φτάσω
αλλά πάντα κάπου σε χάνω...

[I]Η δκή μας σύνδεση ,δεν ήταν ποτέ επαρκής
για να ολοκληρώσουμε τις σκέψεις μας...[/I]

[B]Πέρασε μόνο μια μέρα
πέρασε μόνο ένας αιώνας
πέρασαν μόνο κάποιες ζωές
και πάντα είσαι τώρα , πάντα είσαι αύριο....[/B]

[I]William με πήρε το παράπονο
μη με παρεξηγείς
είμαι αδύναμη χώρα σήμερα
γεμάτη εχθρούς να με πολιορκούν
και να καίνε τα σωθικά μου...[/I]

[I]Με κατακτά η παρακμή
και δεν έχω τρόπο να την αντιμετωπίσω φίλε...[/I]

[I]Όλα με πονάνε
και με καταδιώκουν

όλα με αγαπάνε και με μισούν

όλα με συναντάνε και με διώχνουν

όλα με κοιτάνε και με τυφλώνουν σαν τη ζήλια
ενός παθιασμένου ανθρώπου..

[B]όλα με πονάνε

μα πιο πολύ εσύ....[/[/B]I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2007