Για προξενείο κανείς;

Δημιουργός: Grisio

Μη γελάτε... σοβαρά μιλάω... χαχαχαχα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Για προξενείο κανείς;[/B]

Φόρεσα το κουστούμι μου
να πάω στο προξενείο
έφαγα το λουκούμι μου
σου είπα κι ένα αστείο

Πήρα το διαβατήριο
και όλα τα χαρτιά μου
έβγαλα εισητήριο
φίλησα τα παιδιά μου

Θυμήθηκα πως ξέχασα
φιλάκι να σου δώσω
και γύρισα κι ας έχασα
το τρένο μου για τόσο
(τόσο δα λιγάκι σας λέω...)

Στο τρένο (μια ώρα μετά) δεν κατάφερα
θέση να κατακτήσω (πόλεμος σας λέω)
μα χαίρομαι παράφορα
που δε θα περπατήσω

Έγινε το κουστούμι μου
σα το σγουρό μαρούλι
μ' ας είναι καλά το φλούμι* μου
που μ' είδε το μανούλι

[I]«Πάμε;», [/I]μου λέει «[I]για ποτό;
μου φαίνεσαι χωριάτης
έναν φραπέ με παγωτό»[/I]-
«δεν είμαι ακροβάτης»

Βγαίνουμε όλοι στον σταθμό
πατώς με και πατώς σε
του τραμ ψάχνω τον αριθμό
(που πάει από τον σταθμό στο προξενείο)
[I]«αίμα έλα και δώθε»[/I]

Κοιτάω εδώ κοιτάω εκεί
ποιός τάχα μου μιλάει;
στο πλήθος χάνεται η φωνή
κι ένας μικρός γελάει.

[I]«Κύλιε έλα από δω
το αίμα θου να δώθεις
έπειτα έχει παγωτό
κι έναν χυμό θε δόθεις»[/I]

Με βάζουνε πριν το σκεφτώ
σ' ένα παλιό βαγόνι
το αίμα μου τρέχει καφτό
μα έχει χυμό λεμόνι

Μια νοσοκόμα με σταυρό
το στήθος της να κρύβει
(έναν σταυρό τόοοσο σας λέω)
τρίβει τα χέρια στο νερό
κι από μπροστά μου σκύβει

Ζαλίστηκα μα το Θεό
(έδωσα τόσο αίμα)
ψάχνω για κάτι στερεό
(όλα κουνιόντουσαν μέσα στο βαγόνι)
μα δε μπορώ το ψέμα
(καλά καλά μη βαράτε... τι θα έλεγα στο σπίτι εξυπνάκηδες;)

Απ' την πολύ την ταραχή
και την πολύ ζαλάδα
εμπέρδεψα την διαδρομή
κι έχει και μια λιακάάάδα
(λάθος τραμ πήρα ο μαλ...)

Στην στάση την επόμενη
μόνος μου κατεβαίνω
βλέπω το τραμ απέναντι
μα δεν το προλαβαίνω
(επίτηδες το κάνουνε;)

Διαβάζω τα ωράρια
να δω πότε θα φύγω
πίσω μου δυο ζαγάρια
κι εγώ φωνές να μπήγω

Ξανθιά γελά και με κοιτά
κανιά ως δύο μέτρα
κι ύστερα πονηρά ρωτά:
«με ή χωρίς φαρέτρα;»

Αφού της λέω ευγενικά
πως είμαι παντρεμένος
αφήνει τα λαγωνικά
και τρέχω εγώ ο καημένος

Τους σκύλους τους απέφυγα
-είχα φτερά στα πόδια-
τα βάσανα τα ξέφυγα
και τ' ακριβά διόδια

Έφτασα πίσω στον σταθμό
τον κεντρικό της πόλης
τώρα έχω πιάσει τον ρυθμό
και τον σφυγμό της πόλης

Στο προξενείο έφτασα
μόλις στο παραπέντε
τον μπούσουλα μου έχασα
τώρα στο φιναλμέντε

«[I]Έχεται διαβατήριο
ταυτότητα με στάμπα
στρατού απολυτήριο
κι απ' το φευγιό μια κράμπα[/I]
(ωραία υπάλληλος...)

[I]Βλέπω και τα χαρτόσημα
όλα σωστά γραμμένα
να και τα γραμματόσημα
στον φάκελο χωμένα

Έχεται και την αίτηση
του νόμου εκατονπέντε
του αντίδικου παραίτηση
κι ευρώ εξηνταπέντε

Μία σφραγίδα προξενική
χρειάζεσται ακόμη
ελάτε αύριο γιατί
σήμερα είμαι μόνη»...[/I]
(φτου κι από την αρχή)

Φόρεσα το κουστούμι μου
να πάω στο προξενείο
έφαγα το λουκούμι μου
μα ξέχασα τ' αστείο...

φλούμι=μπαλάκι από καουτσούκ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2007