Επιμένει 'ν' ανσταίνεται

Δημιουργός: giannisanas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι αφέντες βαυκαλίζονται πως εξουσιάζουν
Μα δεν έκαμψαν την αντίσταση ούτε ενός μικρού παιδιού.
Τό σκοτάδι είναι βαρύ και δε γεμίζει.
Τόσα κενά δοχεία γύρω μας διακοσμημένα
μα το άδειο σπάζει στα μούτρα μας καταιγιστικά.
Στην απουσία σέρνονται χιλιάδες.
Βαυκαλίζονται πως ζουν.
Λέξεις κενές, κανείς δε ξέρει
πότε θα γεμίσουν με περιεχόμενο
πότε θα ζήσουν.
Για να ζήσουν οι λέξεις
πρέπει να ζήσουν οι καρδιές
κι η ζωή να στάξει
και να ποτίσει το φύτρο τους.
Φωλιές κάνει η ελπίδα όπου βρίσκει.
Όλοι οι κυνηγημένοι οι εξόριστοι
στα σιωπηλά συνομωτουν με την όρασή τους
χειρονομούν του άλλου κόσμου τα προμυνήματα.
Μα η άνοιξη αργεί.
Κάπου κάπου ερχεται το χελιδόνι.
Έρχεται φεύγει.
Ο κάσμος λέει : ¨Αλλάξαν οι εποχές"
Ζουμε τον κσινούριο καιρό.
Κοπίδι από μετάξι.
Τα παιδιά παίζουν, μεγαλώνουν, ξεχνάνε
και μεις φιλιώνουμε με την ανάγκη.
Κακόμοιρη πλάση!
Ο Θεός κάθε Μ.Πέμπτη στο σταυρό.
Την Κυριακή θ' αναστηθεί.
Επιμένει ν' ανσταίνεται ατελείωτα χρόνια.
Μόνο οι φυγόπονοι δε καταλαβαίνουν, αλήθεια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2007