Εγώ βαδίζω προς τη Δύση

Δημιουργός: ...sou...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς βαδίζω προς τη δύση μου
Τα χρόνια γέρνουν κουρασμένα,
Δέντρα στο δάσος της ζωής μου
Το πρώτο δέντρο πολύ γέρικο
Το τελευταίο πρόωρα κομμένο
Και ανάμεσα στα δέντρα,
Φιδίσιος δρόμος ο μαίανδρος της σκέψης μου

Φτάνοντας εδώ, με δυσκολία διακρίνω την αρχή του...
Σκεπασμένος από χρυσοκίτρινα φύλλα
που οδεύουν προς τη σήψη..
Τότε θα γίνουν ένα με το δρόμο
Τότε η σκέψη μου θα απλωθεί γυμνή
Απαλλαγμένη από βρώμικα φύλλα..
Όταν φυσήξει ο τυφώνας της συνείδησης, όλα τα φύλλα εξανεμίζονται..

Κάθε τους κύτταρο θολώνει
Κάθε συναίσθημα ανασαίνει
Κάθε αλήθεια μου ουρλιάζει
Κάθε ψευδαίσθηση πεθαίνει

Όμως δεν πρέπει να κοιτάω πίσω...
Εγώ βαδίζω προς τη δύση...
Εκεί που ο ρόδινος δίσκος βυθίζεται για πάντα στο θαλάσσιο μεγαλείο

Τι κι αν ο δρόμος δε θα φωτίζεται για πολύ ακόμα..?
Τι κι αν ο ουρανός τελειώσει?
Τι κι αν η ανατολή παλιώσει?
Εγώ....
Εγώ βαδίζω προς τη δύση...
Επιταχύνοντας το βήμα
Μήπως προλάβω ένα κομμάτι..
Ένα κομμάτι ήλιου..
Ένα κομμάτι από φως..
Πριν το αμείλικτο σκοτάδι...

Όμως κι αν δεν προλάβω
Ποτέ δεν θα το μάθω...

Θα έχω φτάσει πια στη δύση...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-10-2004