Φυλακας των Αρωμάτων

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Φυλακας των Αρωμάτων</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Φυλακας των Αρωμάτων</b><p>Δημιουργός: Νίνο Αυγέρης, <i>Αντώνης </i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ο μόσχος, το εσθίρ, το σεβνταλε το ζαφέρ, το μυρόλι και τα άλλα φίλτρα των μαγισσών, ήταν αρώματα ζηλευτά από τους ανθρώπους κυνηγούσαν να τα αποκτήσουν με κάθε τρόπο και μέσο. Έτσι λοιπόν οι μάγισσες για να προστατεύσουν τα αρώματά και τα φίλτρα τους, πήραν την απόφαση να φτιάξουν τους φύλακες τους, ώστε να παραμείνουν κλειστά και απείραχτα μέσα στους αιώνες.<br />
<br />
Κανείς δεν μπορούσε να αγγίξει τα αρώματα και τα φίλτρα, παρά μόνο η γνήσια μάγισσα. Αυτή που είχε στα χέρια της την διαδικασία να τα ελευθερώσει και να τα κάνει και πάλι να χαρίσουν τις μαγικές τους μυρωδιές. Αν δεν τα ελευθέρωνε όμως, τότε θα μένανε για πάντα κλειστά, μέχρι να κάνουν εξορκισμό. Έναν εξορκισμό που μόνο οι μάγισσες γνωρίζανε.<br />
<br />
Το 1566 ένας παπάς λένε ότι πέθανε από άγνωστη αιτία, καθώς πήγε να αρπάξει στα κρυφά το φίλτρο του μυρόλι. Έτσι τον χτύπησε βαριά αρρώστια και πέθανε μέσα σε λίγε μόνο μέρες, ενώ όπως λέγανε τότε στο χωριό ήταν ένας υγιέστατος άνθρωπος.<br />
<br />
Μια κατάρα έσερνε ο φύλακας των αρωμάτων, που ήταν για χρόνια ερμητικά κλεισμένος. Όποιος προσπάθησε να τον κλέψει, έπαθε μεγάλο κακό. Είτε μάγισσα, είτε άνθρωπος, ή ακόμα και ξωτικό. Κι αυτό γιατί κανείς δεν το έκανε από Αγάπη και σεβασμό, αλλά με σκοπό να το κλέψει, να το κάνει δικό του και να βγάλει χρήματα πολλά. Οι μάγισσες το διαισθάνονταν και γι αυτό δεν άφηναν την κατάρα από τον φύλακα τους.<br />
<br />
Για χρόνια το μυρόλι ήταν κλεισμένο μαζί με τα άλλα φίλτρα. Λένε μάλιστα ότι το μπουκάλι του ήταν το πιο όμορφο από όλα. Στολισμένο με κεχριμπάρι, κεντημένο με ασήμι από τους καλύτερους τεχνίτες και μυρωμένο με τον πιο σπάνιο μόσχο. Το μυρόλι έκρυβε μέσα τα καλύτερα αποστάγματα που μπορούσαν να βρεθούν και τρέλαινε την μύτη κάθε ανθρώπου. Άρωμα μαγικό και σπάνιο, Γλυκό κι όμορφο όπως το όνομά του. Υπέροχο και σαγηνευτικό, λες και δεν ήταν φτιαγμένο από πλάσμα αυτής της γης, αλλά από χέρι Θεϊκό. Μόνο να το μύριζε κανείς και ένιωθε την γλυκιά και ζεστή ευωδιά του να κατακλύζει όλο του το κορμί και να φτάνει μέχρι τα βάθη της ψυχής του και να τον κάνει να γαληνεύει, να νοιώθει αγάπη και να αποκτάει μια δύναμη μαγική. <br />
<br />
Το μυρόλι, λένε ότι βρίσκεται μέσα σε ένα μαγικό κουτί, θαμμένο κάπου στο νησάκι των Ιωαννίνων. Ένα μαύρο μικρό κουτί, φτιαγμένο από τον καλύτερο έβενο, στολισμένο με χρυσό και ασήμι. Έχει χαραγμένο πάνω του το σύμβολο του τοξότη και είναι ερμητικά κλειστό με 7 κλειδωνιές που κανείς ποτέ δεν έχει καταφέρει να ανοίξει. Κλειδωνιές περίεργες που για να ανοίξουν χρειάζεται κανείς να έχει και τα 7 κλειδιά που είναι σκορπισμένα στα επτά σημεία της γής και κρυμμένα από ανθρώπινο μάτι. Μέσα στο κουτί αναπαύεται αιώνες τώρα το μυρόλι, μαζί με τα λόγια που θα το ελευθερώσουν….<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2007</td><td valign=top></td></table><br />