Το μυστικό μου ακρογιάλι

Δημιουργός: elenitheof, Ελένη

Με τα χρώματα του πόνου ζωγραφίζω ένα ποίημα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεγγάρι μου!
οι έρωτες τους παρελθόντος
μοιάζουν με σβησμένα αστέρια
μπροστά στη δική σου λάμψη.

Ανεκπλήρωτο όνειρό μου
θα ήθελα να ήσουν δικός μου
κι εγώ να ήμουν δικιά σου.
Όμως δε θα γίνει ποτέ αυτό.

Πάντα κάποια άλλη θα κάνεις
ευτυχισμένη με την αγάπη σου.

Τα μάτια σου ποτέ δε θα τα δω
να με κοιτούν με αγάπη κι έρωτα.

Ποτέ δε θ' ακούσω τα γλυκόλογα του έρωτά σου.
Θα τα χαρίζεις πάντα σε κάποια άλλη.

Ποτέ δε θ' ακούσω το τραγούδι σου
που θα μου αφιέρωνες
αν ήμασταν μαζί.
Κάποια άλλη πάντα θα το χαίρεται.

Ποτέ δε θα με ζεσταίνει η αγκαλιά σου.
Ποτέ δε θα γευτώ τα φιλιά σου.
Ποτέ δε θα σκουπίζεις τα δάκρυά μου
όταν πονώ για να με παρηγορήσεις.

Είσαι η ατέλειωτη αγάπη μου
που η φωτιά της θα καίει
παντοτινά την καρδιά μου.

Είσαι εκείνος που άγγιξε
τα βάθη της ψυχής μου
και την ξύπνησε από τον ύπνο της μοναξιάς.

Είσαι εκείνος που συγκίνησε
όσο κανείς άλλος την καρδιά μου.
Είσαι εκείνος που για μένα νοιάστηκε.

Είσαι εκείνος που εμπιστεύτηκα
και φανέρωσα όλα τα μυστικά της καρδιάς
και με δέχτηκες και μ' αγάπησες όσο κανένας άλλος.

Είσαι εκείνος που μου άνοιξες
όσο κανείς άλλος την καρδιά σου.
Τη γνώρισα, την αγάπησα.
Θα την αγαπώ αιώνια.

Είσαι το μυστικό μου ακρογιάλι
που θα ονειρεύομαι τις νύχτες
όταν κοιτώ τ' αστέρια, το φεγγάρι,
Φεγγάρι μου!

30/6/07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2007