Θυμάμαι

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δες πως πεθαίνει το φεγγάρι κάθε βράδυ
Έτσι πεθαίνει κι δικιά μου η ψυχή
Βάφει με κόκκινο το μαύρο μου σκοτάδι
Και ξενυχτάει η ζωή μου η στυφή….

Βλέπω της πόλης μου τα φώτα και θυμάμαι
ʼπλετο φως που 'χες στα μάτια σου τα διό
Τώρα που έμαθα πια μόνος να κοιμάμαι
Έχω ξεχάσει τη ζωή μου ν' αγαπώ…..

ΡΕΦΡΕΝ
Έξω χαράζει κι εγώ μόνος μου γυρίζω
Στα ίδια μέρη που πηγαίναμε μαζί
Βλέπω όσα έχασα απόψε και δακρύζω
Και δεν μου φτάνει για να ζήσω μια ζωή…..
Έχουν στερέψει όσα όνειρα κι αν είχα
Και το κορμί μου ταξιδεύει αδειανό
Μ' έχει καρφώσει πια πισώπλατα μια νύχτα
Και με παράτησε στον άδειο ουρανό……….

Κάθε φορά που θα ανθίζουν ανεμώνες
Θα με πονάει ο δικό σου ο χαμός
Και στους πιο δύσκολους και άχρωμους χειμώνες
Πάντα θα μ' έχει αγκαλιά κάποιος καημός….

Το πεπρωμένο μου το είδα κάποια μέρα
Σ' ένα βαγόνι που ξεκίνησε γι' αλλού
Έχω στο χέρι το δεξί μιαν ξένη βέρα
Και μες τα μάτια μου το φως κάποιου νεκρού……

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2004