η κηδεια ενος ερωτα

Δημιουργός: mistiriodis, lithi

εχω λυγισει πια,αλλα μέχρι εδώ ηταν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλαίει ο ήλιος κι τα δακρυα του πέφτουν σαν καταράκτες στην ψυχή μου
Ανατέλλει ο έρωτας κι η ναρκωμένη πια άνοιξη θρηνεί
Ουρλιάζει η απελπισμένη ασχήμια μου,φωνάζει το φυλακισμένο εγω μου
Με τυφλώνει το σκοτάδι του απελπισμένου φόβου
Θέλω να καταδώσω τα μουχλιασμένα όνειρα μου
Να αλείψω τη ζωή με τη μουντζουρωμένη αθλιότητα
Ζητώ να γλύψω λίγο από την ευτυχία της μοναχής θάλασσας
Ψάχνω να βρω την αλήθεια που μεθυσμένη τριγυρνά στις φλέβες ενός άντρα
Τρέμω τη γύμνια της αθωότητας ενός ληγμένου φιλιού
Λεωφόροι οι κόρες των δηλητηριασμένων ματιών μου
Ναρκωμένη η ψυχή για να μην πονά από την αραχνιασμένη απόρριψη
Τα μουδιασμένα δάχτυλα παίζουν τη μελωδία του αντιο
Κι ακολουθώ τη κηδεία ενός τραγελαφικού έρωτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2007