Και ους ο έρως συνέζευξε…

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

ποτέ το μακριά δεν ήταν τόσο κοντά... αφιερωμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι το θολό φεγγάρι τριγυρίζει
στην αυλή των ονείρων
Ήρθε και σήμερα
Κι άνοιξε η υποδοχή την αγκαλιά της
Διάπλατα
Τι κι αν είναι μακριά
Τι κι αν της λείπει
Στην έξαψη ο θυμός της εξατμίζεται
Και η παράδοση, αμαχητί
στο αδηφάγο πάθος, το άσβεστο
Έρωτας που συντρίβεται αναίμακτα

Χαμογελούν τα έπιπλα στο γνώριμο της μορφής
και το κρεβάτι υποκλίνεται στο άρωμα της ανάσας
Για λίγες ώρες, πάλι θα ζήσει μύθους εποχής
Εποχής αλλόκοτης, γι’ αυτούς τους δυο
μοναχικούς περιπλανώμενους κομήτες

Απελπισμένοι οι εραστές, απεγνωσμένα τα όρια
υποκύπτουν στις ηδονές του απείρου
και του απειροελάχιστου

Δυο νοητοί ομφάλιοι λώροι δένουν τις σάρκες τους σφιχτά
σχεδόν απάνθρωπα
Αρχέγονες εκρήξεις τρέφουν την ύπαρξή τους
Κι ο κορεσμός μοιάζει η μόνη διέξοδος
Μονόδρομος η επιστροφή στην εγκόσμια λήθη

-Πρέπει να φύγεις
-Άφησέ με λιγάκι ακόμα στ’ όνειρο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2007